Das Wandern war immer meine Lust! Dat kan ik rustig zeggen, want zo lang ik mij kan herinneren wandelde ik graag en mijn twee oudste kinderen, Joke en Hugo gaan er niet voor opzij; lijkt dus wel een beetje in de genen te zitten en nu zie ik tot mijn grote genoegen dat ook Mariska het wandelen heeft omarmd, of beter gezegd, omvoet!
Vroeg zij mij enkele weken geleden of ze een keer mee mocht met een wandeling, daar kochten we eerst een paar wandelschoenen en -sokken voor haar bij Bever Sport. Die heeft ze vervolgens, samen met een vriendin uitgeprobeerd op een 8 km lange wandeling. Echter, toen ik haar vroeg of ze er geen blaren aan had over gehouden, stuurde ze me de hier getoonde foto met een zeer prominente blaar op een overigens merkwaardige plek voor een wandelblaar; de blaar bleek dan ook niet te zijn veroorzaakt door te krappe schoenen - waar ik voor vreesde - maar doordat ze (veel) te grote sokken van haar echtgenoot Gideon had aangetrokken; kennelijk zaten de wandelsokken in de was.
Maar vanmorgen kreeg ik een appie dat ze 10 km aan de wandel zou gaan, ondanks de sneeuw en verwachte regen. Wat doet me dat een plezier; zit kennelijk inderdaad in de genen dat plezier in het wandelen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten