Roos heeft zin om haar laatste decennia in een andere omgeving te gaan wonen en daarom zijn we hier en daar naar huizen aan het kijken. Vandaag was de eerste serieuze bezichtiging van een huis in Ravenstein; een pittoresk dorpje, een oud vestingstadje aan de Maas. Ik ken het een beetje omdat ik er doorheen heb gewandeld en daar koffie heb gedronken met Mariska en Guusje. Roos is er ook een keer geweest op een wandeling.
Je kunt er keurig met de trein komen; we waren iets aan de vroege kant bij het te bezichtigen pand en liepen er wat omheen. Ik had het al snel gezien; hoge bomen om de tuin heen; geen licht dus en de daken onder de bomen zaten onder het mos. Het maakte op mij geen enthousiasmerende indruk. En binnen werd het enthousiasme nog verder bekoeld; het huis had het aspect van een rookoven. De muren waren als het ware gesausd door de teer van sigaretten. Bah. Maar ook verwaarloosd. De tuin deed de deur dicht; leek wel een parkeerterrein; groot en geheel betegeld en buitengewoon lawaaiig. We hadden gewoon te doen met de makelaar; dit huis is onverkoopbaar volgens ons.
Wij waren in ieder geval wel klaar. De omgeving waren we ook niet van onder de indruk.
Je kunt er keurig met de trein komen; we waren iets aan de vroege kant bij het te bezichtigen pand en liepen er wat omheen. Ik had het al snel gezien; hoge bomen om de tuin heen; geen licht dus en de daken onder de bomen zaten onder het mos. Het maakte op mij geen enthousiasmerende indruk. En binnen werd het enthousiasme nog verder bekoeld; het huis had het aspect van een rookoven. De muren waren als het ware gesausd door de teer van sigaretten. Bah. Maar ook verwaarloosd. De tuin deed de deur dicht; leek wel een parkeerterrein; groot en geheel betegeld en buitengewoon lawaaiig. We hadden gewoon te doen met de makelaar; dit huis is onverkoopbaar volgens ons.
Wij waren in ieder geval wel klaar. De omgeving waren we ook niet van onder de indruk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten