17 oktober 2019

Kerkklokdelers

Roos en ik kunnen vanuit onze verschillende huizen de zelfde kerkklok horen luiden althans als we een raam open hebben staan; de dubbele beglazing houdt alle geluid tegen. We zijn zowel bushaltedelers als kerkklokdelers grappen we regelmatig.
Onlangs bracht ik mijn oud papier naar de container bij de kerk; er stond een vriendelijke meneer buiten en ik vroeg hem of ik deze kerk, die ik inmiddels al een veertig jaar ken eens van binnen mocht bekijken. Niet alleen mocht dat, maar hij vroeg tevens of ik een kop koffie wilde drinken. Nou,  dat wilde ik wel en we hadden een bijzonder genoeglijk gesprek over de dingen des levens. Hij was koster van deze kerk; kende De Bilt op z'n duimpje. Hij kwam uit Groenekan en had hier zijn hele leven gewoond. Hij kwam al heel lang regelmatig op Texel.
We spraken ook over het gemeenschapsgevoel dat van een kerkelijke gemeente uitgaat. We namen afscheid waarbij hij me uitnodigde om rustig weer langs te komen.

Geen opmerkingen: