Een tukkie in de trein

Beetje surrealistisch zelfportret

Het is er vandaag eindelijk van gekomen; Huib en ik zijn naar het museum in Katwijk geweest. Huib had me al een paar keer geattendeerd op de interessante schilderijen van de Haagse school die er hingen en nu wilde ik graag naar de tentoonstelling met werk van Johan de Vries, symbolisch realisme.
Voor het eerst sinds dagen weer eens lekker geslapen, bij Roos geen muggen en ook niet zo'n hete slaapkamer. Om zeven uur was ik klaarwakker, heerlijk!
Bus 90 naar Katwijk vanaf station den Haag CS; mooie rit, halte vuurtoren. In het dorp was een hele potpourie met veel kabaloïde muziek; er stond iets te gebeuren: de kippenloop. Waarschijnlijk een hardloopwedstrijd. Wij gingen als gezegd naar het museum; op de begane grond leuk overzicht van de geschiedenis als vissersdorp; verderop de schilderijen van de Haagse school met veel bomschuiten op het strand. Volgens Huib waren schilders destijds toen de haven van Scheveningen werd aangelegd expres naar Katwijk vertrokken omdat hier de schepen nog op het strand werden getrokken.

Het werk van Johan de Vries vond ik erg interessant; toch een in de vergetelheid gezakte schilder met een zekere allure. Van een paar schilderijen zei ik tegen Huib dat als de naam Vincent eronder zou staan het werk enkele miljoenen waard zou worden. Johan was een bewonderaar van van Gogh.
Ik vond het een beetje het midden houden tussen Jopie Huisman, Karel Willink en een forse slok van Gogh. Maar er was ook een pointilistisch schilderij van zijn kwast. Vooral de portretten vond ik geslaagd; hyperrealistisch zoals hij het zelf noemde.
Na het museum bezoek gingen we aan de wandel; voornamelijk door de duinen richting Lisse. Duinlandschap vind ik altijd heerlijk om van te genieten; loofbos en open stukken, hier en daar ook open gestoven stukken. We zagen een mooi reebokje op een duin. Onderweg knaagden we onze boterhammetjes weg en overgoten die met meegenomen water. Deze keer geen spektaart noch koffie.

Uiteindelijk, na ruim 20 kilometer kwamen we bij station Hillegom waar we binnen een kwartier de trein konden nemen. Ik weet nog dat we in station Voorhout aankwamen, maar daarna gingen de luikjes dicht net als bij die wandeling van 37 kilometer die ik ooit met Ab liep op de Veluwe. Gelukkig liet Huib me slapen; toen de trein in Leiden stopte werd ik uit mezelf wakker; van zo'n hazeslaapje krijg je best weer energie. Was ook nodig want ik moest rennen om de aansluiting te halen.
Thuis had ik gelukkig nog vissoep staan van gisteren; had honger als een paard. Lekker sla gemaakt en wat krieltjes gekookt en opgebakken; een feestmaal al met al.