Duiven op Tinos

Vallei op het winderige Tinos met duiventillen

Tijdens het ontbijt hielden we ons jaarlijks op deze dag geplande evaluatiegesprek; het was een bijzonder jaar geweest, en dat was het!
Vandaag geen uitgebreid programma; Roos heeft last van haar rug en blijft vandaag "thuis", bij het hotel om te zwemmen en vooral om niet steeds in en uit de bus te moeten.
Afgezien van een niet aflatende keiharde wind heeft Tinos niet veel meer dan bijzondere duiven tillen. Deze werden vroeger voor vlees en mest gehouden. In een vallei bij een authentiek dorp zagen we inderdaad een stel van deze fraaie bouwsels; duiven waren er niet meer.

Wat mij hier op Tinos vooral opviel waren de enorme aantallen terrassen met stenen muurtjes; eeuwenlang gebruikt voor de landbouw en de meeste inmiddels al decennia lang verlaten. Wat zal er gewroet zijn hier voor een schamel bestaan. Daar heb ik deze reis veel bij stilgestaan.
Na de lunch bezochten we het marmer museum. Eindelijk kon ik hier zien hoe die blokken steen worden los gehakt. Mooie gedachte hoe misschien wel een miljard jaren geleden de skeletjes van kalkdiertjes zich ophoopten op de bodem van een oerzee, hoe deze bedekt werden door geweldig dikke lagen sediment en door vulkanische activiteit met enorme druk en hoge temperatuur een chemische en fysische metamorfose ondergingen en tot marmer overgingen.