In deze blog schreef ik het al meermalen; in de zeventiger jaren las ik voor het eerst over de dreiging van het veranderende klimaat door de toenemende concentratie CO2 in de atmosfeer. Toen al was het duidelijk dat we een andere richting zouden opmoeten op het gebied van de energievoorziening en het gebruik van energie. Ik verwachtte destijds een krachtige switch, een door de belangrijke krachten in de wereld aangezette verandering; opwekken van alternatieve energie, wind-, zon- en andere maar vooral ook vermindering van het gebruik van energie.
Echter, de onvermijdelijke drive van het economisch principe heeft het gewonnen; de fossiele energie was en is zo goedkoop en de door de technische "vooruitgang" aangewakkerde behoefte aan energie is zo groot dat we juist steeds meer fossiele brandstof zijn gaan omzetten in CO2. Helaas zijn de gevolgen inmiddels niet meer theoretisch maar ook merkbaar geworden en dat terwijl de CO2 uitstoot nog steeds groeit en heden groter is dan ooit.
Op wereldniveau worden convenanten getekend, de officiële wil is er wel, maar naar ik vrees gaat het vooral om de sommatie van het individueel handelen en wat dat betreft gedragen we - ik bedoel de homo sapiens - ons puur biologisch; meer, meer, meer en dan bedoel ik: meer voedsel, meer mensen, meer consumptie.
Ik ben niet slechts somber over de klimatologische vooruitzichten maar vooral over de onmogelijkheid om dit te keren binnen de democratiën; stel je voor dat een politieke partij werkelijk de koe bij de horens pakt en het autorijden actief gaat verminderen in het verkiezingsprogramma; die kan het schudden. Het zelfde geldt voor minder op vakantie gaan laat staan het opleggen van de één kind politiek of het opleggen van het consuminderen enzovoorts.
Wie het weet mag het zeggen; ik ben niet erg optimistisch in deze.
Echter, de onvermijdelijke drive van het economisch principe heeft het gewonnen; de fossiele energie was en is zo goedkoop en de door de technische "vooruitgang" aangewakkerde behoefte aan energie is zo groot dat we juist steeds meer fossiele brandstof zijn gaan omzetten in CO2. Helaas zijn de gevolgen inmiddels niet meer theoretisch maar ook merkbaar geworden en dat terwijl de CO2 uitstoot nog steeds groeit en heden groter is dan ooit.
Op wereldniveau worden convenanten getekend, de officiële wil is er wel, maar naar ik vrees gaat het vooral om de sommatie van het individueel handelen en wat dat betreft gedragen we - ik bedoel de homo sapiens - ons puur biologisch; meer, meer, meer en dan bedoel ik: meer voedsel, meer mensen, meer consumptie.
Ik ben niet slechts somber over de klimatologische vooruitzichten maar vooral over de onmogelijkheid om dit te keren binnen de democratiën; stel je voor dat een politieke partij werkelijk de koe bij de horens pakt en het autorijden actief gaat verminderen in het verkiezingsprogramma; die kan het schudden. Het zelfde geldt voor minder op vakantie gaan laat staan het opleggen van de één kind politiek of het opleggen van het consuminderen enzovoorts.
Wie het weet mag het zeggen; ik ben niet erg optimistisch in deze.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten