Wat moeten we zo lang?

In het volkenkundig museum was een oude apotheek.
Ik kon het niet laten om even achter de toonbank
te gaan staan voor de foto

Vanmorgen rond half acht werden we pas wakker hier in Gent. Prachtig badkamer in ons B&B en om half negen aan het ontbijt. Eigenlijk een stuk gezelliger dan in een hotel. Toen we terug waren op de kamer vroeg ik Roos hoe laat we eigenlijk weer terug moesten met de Flixbus. Het bleek pas 'savonds om 19.20 te zijn en ik vroeg me hardop af wat we dan al die tijd moesten doen. We mochten best nog langer op de kamer blijven dus hebben we eerst wat zitten lezen en ons plan getrokken naar welke musea we zouden gaan.
Het was helder maar koud voorjaarsweer met af en toe een piepklein buitje; prima weer om musea te bezoeken. Ik wilde graag naar het Michel Thierry museum vanwege de uitgebreide natuur-historische collectie. Op weg daar naar toe waarbij Roos gidste kwamen we eerst bij het volkenkundig museumpje, gevestigd in een rijtje huizen ooit als genoegdoening voor de moord op twee broers gerealiseerd; een aflaat uit de vijftiende eeuw, nu onderdak voor een museum. Grappig overzicht van hoe dit godvruchtige volkje honderd jaar geleden leefde; de kerk was zeer prominent aanwezig bij alle manifestaties. Een luistermogelijkheid om enkele tientallen Vlaamse dialecten, opgenomen in de zestiger jaren te beluisteren vonden we beiden boeiend. Van de meesten verstond je geen woord en onderling waren ze zeer verschillend. Het bleek ook in WO I dat de Belgisch Vlaamse soldaten elkaar nauwelijks konden verstaan, laat staan hun frans sprekende officieren. Nu begrijp ik dat beter.
Na afloop in de tuin van het museum een kopje koffie met rozijnen-notenbrood genuttigd. En vervolgens door de binnenstad naar het Sint Pietersplein waar in de voormalige abdij het Thierry museum was gevestigd. Een interessante verzameling weekdieren, met name schelpen met goede toelichting. Een fraai tijdsoverzicht van de ontwikkeling van de aarde met alweer het zeer vroege opduiken van levende organismen. Boven waren grote vitrines met vogels en knopjes om hun geluiden te doen horen.
Op advies van de portière van het Thierry museum gingen we nog een biertje drinken in het Waterhuis aan het Bier; een leuke Vlaamse tent. Het was druk en we waren zo brutaal om aan een stel van onze leeftijd dat aan een vierpersoonstafel zat te vragen of ze er bezwaar tegen hadden als we aan zouden schuiven. En dat werd toch gezellig! We hebben uitgebreid met z'n viertjes zitten praten en voordat we het wisten moesten we nog snel weg om de bus naar huis te halen.
Van die rit heb ik weinig gemerkt; na Antwerpen heb ik de rit in Morpheus' armen doorgebracht en voor m'n gevoel waren we in een half uurtje weer bij de trein naar huis. Was ondanks die rare opera een zeer geslaagde tweedaagse!

Foto's volgen nog.