Het recept van mijn tante, vijftig jaar later

De ingrediënten voor de chipolatapudding

Tja, misschien zelfs nog wel langer geleden dan 50 jaar. Mijn tante Alda, zuster van mijn vader had een recept voor het maken van chipolatapudding en dat vergde toch wel uiterste van de gecombineerde kookkunst van mijn ouders. Vooral het woord "lobbig" vergde zo veel interpretatie en kunde dat de kwaliteit van het uiteindelijk product daarmee stond of viel.
Al decennia lang ben ik van plan om een keer chipolatapudding te gaan maken, maar ja, dat oude recept is natuurlijk niet meer boven water te krijgen, dus maar eens het geheugen uitgekrabd en op internet gekeken. In combinatie met het feit dat Roos - en ik eigenlijk ook - niet van bigarreaux houdt en ik mij vaag herinnerde dat in het recept van tante walnoten waren opgenomen en dat er naast opgeklopte slagroom ook geklopt eiwit doorheen zat, heb ik zelf een recept in elkaar gedraaid. En het resultaat staat nu te rijpen in de koelkast. Bij het uitlikken van de pan kon ik al proeven dat het goed gelukt was!
6 walnoten, nog van ons bezoek aan Epen enkele maanden geleden gekraakt en de vulling in stukjes gebroken, 6 lange vingers in stukjes, een hand rozijnen en daar 100 ml marasquin opgedaan. Moet de volgende keer zeker 50 ml meer zijn, want het was dit keer wel een heel klein flesje! 6 blaadjes gelatine in het water gezet om te weken. 250 ml slagroom opgeklopt tot yoghurtdikte en 2 eiwitten stijf geklopt. In een pannetje 400 ml melk opkoken met een vanillestokje, merg "smelt" eruit, de stokjes verwijderen. Dat is de voorbereiding.
Dan in een ander pannetje met inhoud van ruim 1,5 liter 3 eidooiers met 100 gram suiker en 100 ml melk roeren. Daar met scheutjes de hete melk met vanillepitjes doorheen roeren en op zeer laag vuur al roerend tegen de kook aan brengen. Vuur uitzetten, de gelatine uitknijpen en erdoorheen roeren. Even roeren totdat de gelatine is opgelost; gaat heel snel.

Het heeft even geduurd maar het smaakte
uiteindelijk prima!

Nu koel je dit mengsel al roerend af door het in een grotere pan met koud water te zetten, au bain Marie, maar dan om af te koelen. Eerst gewoon met koud water uit de kraan, nog een keer nieuw water. En dan met water dat je hebt voorgekoeld - dag tevoren even in de koelkast zetten - en al roerend voortdurend kijkend of het mengsel dik wordt, lobbig wordt, niet stijf, dan ben je te laat, maar een beetje ertussenin. Als je stopt met roeren staat het vrijwel direct stil en draait niet meer door, dat is het criterium.
Dan roer je er de geklopte slagroom doorheen, dan het geklopte eiwit en tot slot de vulling. Uitvullen in bakjes en op laten stijven in de koelkast. En vergeet niet om de pan en de lepels af te likken; dat is de voorpret.
Ik ben benieuwd naar het uiteindelijke resultaat. Eerst maar even aan de wandel met dit prachtige weer.