Adders op het Hijkerveld

Afgelopen maandag, koninginnedag heb ik met Ab vD gewandeld over het Kootwijkerzand. Onderweg kwamen we een vriendelijke fietser tegen die ons niet alleen een kopje koffie aanbood maar ons tevens opmerkzaam maakte op de aanwezigheid van een adder ergens verderop. We konden die adder niet vinden; ik vertelde Ab dat ik nog nooit een adder in NL had gezien en dat dit toch wel één van mijn wensen was op natuurgebied. "Dan moet je een keer met Dick meegaan, die heeft honderden adders geïnventariseerd in zijn gebied". En dat is er vandaag van gekomen. Dick is de tweelingbroer van Ab; ik had hem al eens eerder ontmoet bij een excursie van de werkgroep Kwadijksevlot bij de Oostvaardersplassen.

Een paartje adders

Dick haalde mij op van station Beilen en na een kop koffie gingen we naar het Hijkerveld, de "achtertuin" van Dick, oftewel het natuurgebied waar hij een stuk beheer uitvoert en adders inventariseert.
Het was goed "adderweer", aldus Dick; niet te warm met af en toe wat zon; misschien wat aan de koude kant. Dat was inderdaad waar want de eerste drie kwartier was er geen adder te zien. Beiden gewapend met stevige handschoenen struinden we langzaam door het veld. Dick wist natuurlijk waar ze zich meestal ophielden. En ja hoor, plotseling pakte hij met snelle beweging de eerste adder uit het struweel. Deze lag daar heerlijk te zonnen en voelde tot mijn verbazing gewoon warm aan ondanks de koude van de lucht. Kennelijk kunnen deze koudbloedige dieren zeer efficiënt, althans veel beter dan ik voor mogelijk had gehouden, de zonnewarmte absorberen. Maar dat besefte ik me pas later natuurlijk. Op het moment van de vangst was ik erg onder de indruk van het beestje; zo'n adder is werkelijk een pronkjuweeltje voor de NLse natuur. Op de foto ziet u een groot vrouwtje, dat is de bruine en een wat kleiner, maar juist verveld en daarom schitterend mannetje.