Zo, dit is dan mijn kleinzoon Gijs, bij mij op schoot. Ik was al langs geweest in het ziekenhuis toen hij nog maar enkele uren oud was. Hij is fors gegroeid, kijkt al helder uit zijn oogjes en is nog erg klein.
Zo'n vijf jaar geleden had ik een intense wens om grootvader te worden; met zo'n kleintje voorop de fiets; aan het handje door een museum. Zo'n geïnteresseerd jong mens dat van alles wil weten. Mijn eigen vader was een voorbeeldige opa en zat altijd met een boekje en van alles te vertellen. De kinderen vroegen dan wel: "Opa heb je je huiswerk bij je", en dan bedoelden ze zijn bloemenboek of het paddenstoelenboek. De liefde voor de natuur heb ik dus niet van een vreemd. Maar inmiddels voel ik mij niet meer zo zeker op de fiets en moet ik er niet aan denken om met een kind van een ander, ook al is het je eigen kleinkind door het verkeer te gaan of zelfs maar over een bospad. Dat hoofdstuk sluit ik dus af voordat het begonnen is. Misschien het voorlezen bij gelegenheid en wellicht af en toe eens door de natuur als ze bij me op bezoek zouden komen (ik ga er van uit dat er meerdere kleinkinderen zullen komen want al mijn eigen "nachwuchs" opteert voor een eigen kwartet. Of dat verstandig is, laat ik graag in het midden).
Inmiddels ben ik natuurlijk heerlijk aan de gang met de kinderen van Strabrecht en word ik een ervaringsdeskundige v.w.b. het kennis doen maken met de natuur van jonge kinderen. Maar eerlijk gezegd vind ik inmiddels toch dat dit vooral een taak van de ouders zou moeten zijn. Maar voorlezen op z'n tijd lijkt mij prima! Dan zal ik mijn "huiswerk" ook tevoorschijn halen zoals mijn goede vader dat deed. En musea? Nou dat laat ik ook in het midden omdat in deze Internet tijd interesse voor het in rust bekijken van dingen niet meer gangbaar is. Deed mijn vader trouwens ook niet met z'n kleinkinderen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten