Naarden is toch vooral bekend van de Mattheus Passion op goede vrijdag. Jaren geleden had Roos tot mijn onuitsprekelijke verbazing kaartjes versierd van deze beroemde uitvoering en wij hup op de fiets (het was gelukkig prachtig weer) pakkie deftig naar Naarden. Ik vond het wat hoor, de super uitvoering van het door mij zo gewaardeerde stuk van Johann Sebastian.
Dat viel toch tegen. Beschamend op wat voor rare plek wij, inderdaad in die beroemde kerk van Naarden, werden geplaatst. Ergens in een gangetje; je kon orkest, koor, noch de solisten zien. Zelfs het uitgelezen publiek was voor ons onzichtbaar. Wat er gebeurde kon je zien op een TV schermpje en het geluid hoorde je via dat gangetje. Schaamteloos dus en voor veel geld. Schande!
Wat wel bleef was het aanschouwen van al die bekakte politici; de dames als op de derde dinsdag, met enorme hoeden. Haar naam ben ik vergeten, maar zo'n echte VVD minister van Verkeer en Waterstaat, type Rita Verdonk, liep daar pontificaal in het wild rond. We hebben het tweede deel aan ons voorbij laten gaan en zijn rustig terug gepeddeld.
Maar toen ik afgelopen zaterdag het Zuiderzeepad vervolgde pakte ik de wandeling weer op in de Vesting Naarden. De schitterende kerk doemde op evenals de vestingwerken. Maar er liep weer het zelfde caquineuze publiek rond als op Goede Vrijdag, alleen was het nu vanwege een Kunst & Antiek weekend.
2 opmerkingen:
Weet je nog wel dat ik mijn eigen reactie op die caque heb achtergelaten in het Naardense bos?
Het was Jorritsma
Een reactie posten