Zo loop ik er eigenlijk het liefste bij, niet echt een heer. Mijn oeroude jasje dat ik dertig jaar geleden kocht bij Sir John; ik vermoed mijn eerste aankoop aldaar. Zelfs de rits functioneert nog, topkwaliteit. Alleen is de rug inmiddels zo dun versleten dat er ongetwijfeld binnenkort een scheur in komt. Verder een trui die ik van de farmaceutische industrie kreeg bij één van de snoepreisjes naar Schladming; twee niet bij elkaar passende handschoenen die ik op straat heb gevonden en een muts van de jaarlijkse bazar bij WVT. Die combinatie zit me als gegoten; ik zal er niet mee naar de bridgeclub gaan, maar lekker bij het wandelen met vrienden dan voel ik me daarin zo prettig. Ik beschouw het na 62 jaar als een stukje authenticiteit dat hechten aan ouwe gebruikte spullen. Gelukkig hoef ik het niet uit zuinigheid te doen; dan zou het vast anders voelen, maar ik zal niet naar een outdoor winkel gaan om me daar in een wandel outfit te steken. Ouwe spullen, prima! Mijn goede vader had dat ook een beetje. Die kan ik nog uittekenen met een hele ouwe hoed op tijdens het schilderen zodat hij z'n kop niet kon stoten en geen verf in z'n haren kon krijgen. Hij was daar maanden mee bezig, schilderen, schuren, gronden, plamuren, en afglanzen. Heel precies en hij deed het met veel plezier in z'n ouwe kloffie.
Die zelfde merkwaardige neiging zie ik ook bij twee van mijn kinderen. Die kleden zich ook volstrekt zoals zij dat zelf willen. Joke met een oud vest van deze of gene waar de ellebogen uit weggesleten zijn. En armwarmers toen niemand die nog droeg; echt authentiek! Peter met een broek met veel te lange pijpen of veel te wijd en een lange leren cowboy jas. Een beetje raar, maar wel heel authentiek!
Qua karakter lijken die twee ook het meest op mij en op mijn vader.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten