Laatst zat ik op een bankje te wachten op de trein naar Zutphen en hoorde boven m'n hoofd het geklapper van iemand die een kleed uitsloeg of zo, ik kon het niet goed plaatsen, het geluid kwam eigenlijk van vlak boven m'n hoofd en kwam telkens weer terug. Ik ging iets verderop staan en keek in de boom en zag daar een schermutseling tussen een broedende duif, althans in z'n nest en een kraai die telkens een uithaal deed naar de duif die dan stoer met de vleugel in z'n smoel sloeg teneinde hem weg te jagen. Dat leek wel goed te gaan want de kraai ging op enig moment wat achteruit alsof hij verjaagd werd door de duif die triomfantelijk opstond en wat achter de kraai aanging en dus het nest enigszins verliet. Daar was het die kraai natuurlijk om te doen want vliegensvlug sprong hij over de duif heen, griste een jong uit het nest en vloog weg terwijl het jong nog enigszins spartelde in zijn snavel. Op weg naar het eigen nest vermoed ik om de buit op te voeren aan de eigen jongen. Een jong stel aldaar vond het maar zielig en ik zei dat het er zo in de natuur ging: "eten en gegeten worden", daar gaat het om in de natuur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten