Met Cyria naar de nachtegalen

 

Habitat van de nachtegaal

5 mei is niet alleen maar bevrijdingsdag maar ook het hoogtepunt van het nachtegalenzangfestival, aldus Ab. Daarom had ik Cyria met klem verzocht wat ruimte te houden rond die datum om naar dit festival te gaan luisteren. Haar voorstel betrof 5 mei en het traject van Castricum naar Egmond aan Zee. Van dat laatste gebied weet ik inmiddels dat daar wel de elite van het zanggezelschap der galen haar kkunst ten beste geeft dus dat voorstel sprak mij wel aan ondanks de 16 km die daarmee gepaard zou gaan. Nu mijn 75e verjaardag nadert lijkt het wel of de jaren steeds zwaarder beginnen te tellen; mijn actieradius neemt behoorlijk af. Maar vandaag heb ik het gered!
Want volgens afspraak was ik rond half elf op station Castricum en waren we direct in de duinen beland. Fraai, bekend landschap, het gebied waar mijn vader en moeder graag kwamen en wandelden. Het was dan ook geen verrassing toen daar de "Johanna's hof" opdoemde, waarvoor ik Cyria uitnodigde om een versnapering te nemen, overigens tot haar verbazing omdat ik nooit iets van de horeca wilde weten. Ach, die weerstand wordt ook minder bij het ouder worden merk ik, het heeft ook wel wat en hier bij de Johanna's hof natuurlijk extra omdat ik hier vroegig zo vaak ben geweest met de familie. De 70e verjaardag van m'n vader was hilarisch. De kleinkinderen wisten dat de kaarsjes op de taart niet konden worden uitgeblazen, maar mijn broers en ik wisten van niks. Dus opa, mijn vader dus, aan het blazen en telkens gingen die kaarsjes weer branden; ik was stomverbaasd en de kleinkinderen maar lachen; ze hebben het er nog wel eens over na 30 jaar.
Na een heerlijk gebakje bij een beker chocolademelk gingen we verder en kwamen nu in nachtegalen land, de duinen van Egmond met laag struweel waar nachtegalen bij voorkeur vertoeven. Alom de prachtige trillers van deze zangertjes. Dit is toch wel het beste gebied vermoed ik zo, dus volgend jaar weer.
Er stond een bus naar Castricum op het busstation te wachten, helemaal makkelijk, Cyria kon zo de auto weer pakken en ik had perfecte aansluiting naar Utrecht. Roos zat al met een maaltijd klaar op me te wachten. Ze was gisteravond expres al naar de Bilt gekomen omdat mijn verrekijker nog bij haar lag. Die hadden we vorig weekend vergeten om uit haar rugzak te halen na het bezoek aan de opera.