26 mei 2023

Hier schilderde Rembrandt

 

Bij het standbeeld van Rembrandt


Vandaag de afsluiting van een week die voor mij van begin tot eind in het teken van de KID stond. Maandag was dat symposium dat in het teken stond van de verschijning van het boek "Verborgen Verbonden" van auteur Derk Eimers, woensdag de ontmoeting met Margot S. die ik ook moet scharen onder de wat aftandse term donorkind - ze was bepaald geen kind meer met haar ruim veertig jaar - en vandaag wandeling met Paul vL, kinetisch overleg om onze ervaringen rond de kennismaking met donorkinderen uit te wisselen. 
We hadden afgesproken bij station Amsterdam Zuid en daar kwam Paul aangefietst op zijn duidelijk tweedehands fiets met respectabele ouderdom teneinde diefstal minder aantrekkelijk te maken. Aanvankelijk had ik voorgesteld om via het VU terrein naar het Amsterdamse bos te wandelen, maar Paul had een veel beter voorstel en zo wandelden wij al ervaringen uitwisselend door langgerekte zones met groen naar het Amstelpark, naar het standbeeld van Rembrandt op een plek langs de Amstel geplaatst vanwaar hij ongetwijfeld zijn fraaie etsen heeft geschetst, nog steeds een mooi rustiek stuk Hollands landschap met rivier. Via Kalfjeslaan opnieuw door groen gebied, ecologisch ingericht dus vol boterbloemen richting Bosbaan, het 2 kilometer lange destijds aangelegde traject voor de Olympische spelen 1928. Nostalgie voor mij want daar heb ik in de jaren 60 van de vorige eeuw ook mijn spieren gepijnigd met roeien in dispuutsverband.
We liepen terug naar station Zuid en spraken daar op een bankje in de zon nog eens rustig door wat we van elkaar gehoord hadden over de ontmoetingen met onze KID nakomelingen. Het is niet te geloven hoe veel variaties er zijn op dat thema; Paul en ik herkenden ternauwernood overeenkomsten in onze ervaringen. 
Voor onze Priamos activiteiten is het belangrijk dat deze ervaringen op de een of andere manier verzameld worden teneinde toe te kunnen passen in intercollegiaal overleg met andere donoren; het uitwisselen van ervaringen voelt voor mij aan als een soort na- en bijscholing, voor donoren die nog niet in de gelegenheid waren om een nakomeling te ontmoeten bijna als scholing, althans voorbereiding op wat je verwachten kunt. Het is niet allemaal rozengeur en maneschijn dat moge duidelijk zijn!

Geen opmerkingen: