Ontbijten in de tuin

Impressie voor de aanvang van het congres

 Na de heerlijke wandeling van gisteren was het goed toeven in de tuin van Roos. Eitjes gekookt, koffie gezet, bammetje gesmeerd en lekker in het zonnetje zitten praten over hoe de moestuin er bijstaat. Het is fantastisch om te zien hoe alles groeit nu het voorjaar in volle kracht is losgebroken. Met de watertonnen van Roos is het vooralsnog geen probleem om in de wat drogere periodes de tuin te kunnen verwennen zonder het gevoel te hebben dat er kostbaar drinkwater wordt verspild. Zelfs de plee wordt er mee doorgespoeld. Op die manier proberen we onze ecologische voetafdruk zo klein mogelijk te maken. 
Ach, als je zo om je heen kijkt met al die auto's, al die overbodige luxe van onze "welvaartsmaatschappij" dan zijn we wel behoorlijke uitzonderingen zonder auto. Ook het vliegen hebben we afgezworen. En we hebben het (veel te) vaak over de klimaatproblematiek die als een donderwolk op ons afkomt terwijl de goegemeente doet alsof er niets aan de hand is. Helaas zal de wal het schip keren met alle gevolgen van dien. Als we om ons heen kijken genieten we van de tuin maar zien ook dat er nauwelijks meer insecten zijn, 's-avonds geen vleermuizen meer en overdag geen zwaluwen, allemaal door de grote neergang van de insecten. Ik heb het vermoeden uitgesproken dat de 40% verhoging van het CO2 gehalte van de atmosfeer daar debet aan zou kunnen zijn, maar dat is maar zeer de vraag aldus de deskundigen.

Een groepsfoto van de B donoren aldaar aanwezig

En zo keuvelen we maar door onder het genot van een eitje en een kopje koffie. 
In de loop van de dag ging ik terug naar de flat vanwege het congres over KID en de uitreiking van het boek "Verborgen Verbonden" van Derk Eimers over de verschillende aspecten van KID, met centraal de sperma donor. 
Ik was eigenlijk wat vroeg klaar met eten en besloot om het eerste stuk naar Utrecht niet met de bus maar lopend te gaan om ook vandaag aan de broodnodige beweging te komen. Wat een prachtig wandelweer was het. Het congres was verrassend en toch ook wel verwarrend: "heb ik er wel goed aan gedaan om mee te doen aan dit proces?". Voorzien van een opdracht van de auteur vertrok ik weer naar huis en kon het uiteraard niet laten om direct te gaan lezen. De eerste verhalen vond ik dermate goed, zowel inhoudelijk als qua vorm dat ik direct een WhatsApp bericht stuurde naar Derk met mijn complimenten.