Het wordt hoog aangeschreven, het boek, "Gezel in marmer", van de schrijfster Anjet Fraanje. Roos had het mij aanbevolen en ik heb dat ook met plezier gedaan. Onwaarschijnlijk hoe precies auteur het proces rond het scheppen van een kunstwerk beschrijft in dit boek. Roos had mij al verteld dat het bij het "hakken" van een beeld uit steen kennelijk niet de kunstenaar zelf is, maar een daarin gespecialiseerd persoon die de techniek om het weerbarstige materiaal te bewerken tot in de puntjes beheerst. De "beeldhouwer", de creatieveling is degene die het voorbeeld schept in hanteerbaar materiaal als klei en de beeldhakker aanwijzingen geeft teneinde het uiteindelijk resultaat te doen zijn wat deze creatieveling in zijn of haar gedachten had bij het scheppingsproces, het voorbeeld en de geestesvorm. Ik fronste daarover mijn wenkbrauwen en kennelijk terecht want over de vraag wie nu eigenlijk zijn of haar naam mag verbinden als schepper van het uiteindelijk kunstwerk vormt de rode draad in dit boek. Ik moet eerlijk bekennen dat dit op zielsniveau van de betrokken hoofdpersonen in dit boek wordt uitgewerkt maar wel zo uitgebreid dat ik het boek als langdradig en uiteindelijk gewoon als zeurend ervaar. Bij navraag bleek Roos het ook zo te hebben ervaren, maar we hebben het beiden wel uitgelezen.
Maar als je er goed over nadenkt dan is het ook wel de componist die als schepper van een symfonie wordt genoemd en niet het orkest of de dirigent. Ook bij andere "vluchtige" kunstvormen als ballet of toneel gaat het primair om de schepper. Maar bij beeldhouwwerken kun je bepaald niet meer over "vluchtig" spreken. Kortom, het boek zet je wel aan tot nadenken over kunst, goed boek dus!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten