 |
| Vraatlijn, tot waar de reeën kunnen komen |
Op mijn voorstel gingen we wandelen bij Kootwijk. Keurig om 8 uur, zelfs enkele minuten nadat de thee klaar was werd er gebeld en kwam Ab de trap opgeklommen voor het indrinken voor de wandeling van vandaag. Dat indrinken gebeurt als altijd met thee. Overigens nam ik koffie vanwege de stimulerende werking. Gelukkig ging dat ook naar wens zodat ik opgelucht aan de tocht naar de Veluwe kon beginnen. Was weer hardstikke gezellig zo aan de wandel. We zijn al zo vaak in Kootwijk geweest, maar dat is geen probleem; Ab en ik hebben altijd wat te bepraten en zo niet, dan zijn er altijd fraaie aspecten van de natuur. Zo hoorde Ab kruisbekken en zagen we raven die speciaal voor ons een baltsvlucht demonstreerden. We dankten hen uitvoerig, maar daar trokken ze zich weinig van aan; leuk gezicht zo door de verrekijker terwijl deze grootste zangvogels zich voor elkaar uitsloofden. Ook zagen we jonge jeneverbes-struiken; dat is echt bijzonder. Een merkwaardig gegroeid boompje toonde de vraatlijn , de hoogte tot waar de reeën kunnen komen om het groen van de boom weg te vreten. Er waren niet zo gek veel vogels te zien, maar Ab als professioneel vogelaar zag een havik en hoorde vogels waarvan het geluid mij ontging.
Ongeveer honderd jaar geleden werd er vanuit deze plek - Radio Kootwijk - radio contact onderhouden met Nederlands Indië; nu kun je dat vanaf elke plek in NL gewoon met je ielepiel; ongelooflijk eigenlijk. Het grote gebouw staat er nog te pronken en wordt - terecht mijns inziens - de kathedraal genoemd. Imposant om het door de verrekijker te ontwaren zo middenin de Veluwse natuur. Nu liepen we er langs; kom hier graag, maar zonder auto vervoer is het voor mij onbereikbaar, dus toen Ab gekscherend voorstelde of we naar Zeeland of Kootwijk zouden gaan was het duidelijk. Voor het wandelen en het kletsen maakt het niks uit waar we wandelen; genoeglijk wordt het altijd wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten