Tijdens de boottochtjes tussendoor in de Eilandspolder, wanneer we als werkgroep van het ene eilandje naar het andere varen kwam ik in gesprek met mede-rietprikker Johan. Hoe het gesprek verliep weet ik niet meer, maar er was sprake van een leesadvies en daar ben ik altijd gevoelig voor. Wanneer iemand een schrijver of een boek zodanig kwalitatief goed heeft gevonden dat hij er iets over vertelt is het - naar mijn ervaring - altijd de moeite waard. Nu ging het over het laatste boek dat Yvonne Keuls uit haar pen heeft laten vloeien. Inmiddels moet ik tot mijn grote schaamte erkennen dat ik nog nooit iets van haar heb gelezen; ik had een ontegenzeglijk onterechte laatdunk van de NLse schrijfsters. Inmiddels moest ik toch wel beter weten na het lezen van werken van Anna Enquist en bovenal Annejet van der Zijl. Inmiddels hoort Yvonne Keuls ook tot mijn favorieten; werd tijd ook, want haar naam ken ik al vele decennia.
Johan wist zo gauw de titel van het laatste boek niet, maar wel dat het over een psychosociaal geval ging. Inmiddels ben ik al halverwege het boek "Gemmetje Victoria" en heb ik een schrijfstijl ontmoet die van een unieke kwaliteit getuigt. Onnavolgbaar boeiend weet Yvonne een geschiedenis te beschrijven, ongetwijfeld op haar ervaring berustend van een jonge vrouw die alles doet wat verboden is en dat vanuit een heel begripvolle houding. Zij was in het verleden actief in het hulpverleningscircuit voor lieden die sociaal de weg kwijt waren in de breedste zin des woords. Afwisselend lig ik te schateren van het lachen of heb ik diep respect voor de hulpverleenster, maar bovenal voor de schrijfster van dit geheel. En dan te bedenken dat mevrouw Keuls dit boek in haar negentiger jaren heeft afgerond. Het zou mij niet verbazen als het al enige decennia in half afgeronde staat bij haar in de kast, c.q. computer heeft gelegen. Een groot schrijfster, maar vooral een warm mens, waarvan ik nu zeker meer zal gaan lezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten