Event horizon

Een geëmotioneerde Jan-Peter betreedt het podium
nadat zijn werk voor de eerste keer is uitgevoerd
Foto van Roos gekregen

Roos kwam vanmorgen al om half elf aan op station Bilthoven; ik heb haar gezellig opgehaald van het station. Ze moest 's-avonds naar een concert in Tivoli Vredenburg. Een wereld première van een stuk van de jonge Nederlandse componist Jan-Peter de Graaff; een stuk met naar ik dacht 130 uitvoerenden! Misschien wel jong - hij is nog geen dertig -  maar wel van bijzondere klasse. Voor Roos is Jan-Peter overigens een bekende; ze heeft sinds enkele jaren compositieles van hem en volgt de uitvoering van zijn werken omdat ze die bijzonder vindt.
Hij heeft de opdracht gekregen om het jubileumconcert voor het Radio Filharmonisch orkest en het Groot omroepkoor te componeren. Eigenlijk wilde ik dit concert ook wel beluisteren en Roos wist hoe dat geregeld kon worden; gewoon via de computer en NPO4, voor mij nieuw, maar wel een behoefte. We brachten de dag gezellig door met de markt en nog wat boodschappen.
Na het eten bracht ik Roos nog naar de bus vanwege de noodhalte die we hier in de Bilt voorlopig moeten gebruiken om voor mij niet begrijpbare redenen, maar "so sei es". Nog even een klein ommetje gemaakt en om kwart over acht ingeschakeld om het concert te beluisteren. Allereerst een stuk van Sibelius en vervolgens het Symfonisch Gedicht van Jan-Peter de Graaff met de naam "Event Horizon", genoemd naar een fenomeen rond een zwart gat, wat voor de componist de inspiratiebron was geweest. 
Ik ben niet zo'n liefhebber van contemporaine muziek, hoewel dat gevoel de laatste tijd begint te kantelen nu ik mij wat verdiept heb in de wat modernere Russen als "Sacre du printemps" van Strawinsky. Mijn muzieksmaak vordert steeds verder. Maar vanaf de eerste maat was ik gefascineerd door deze prachtige compositie van Jan-Peter de Graaff; ik wist niet wat ik meemaakte; fascinerend, een ander woord kan ik niet vinden om mijn bewondering kort in vast te leggen. Aan het eind kreeg hij dan ook een enorme ovatie voor dit fabelachtig kunstwerk dat op sommige momenten het uiterste vroeg van het orkest, met name van het slagwerk. Schitterend om dat allemaal aan het werk te hebben gezien.
Tijdens de pauze werd de componist nog uitgebreid geïnterviewd over aspecten van de compositie, over het zwarte gat als inspiratiebron en het gedicht dat hij in het laatste deel had verwerkt. 
Ik pikte Roos op bij de bus en we liepen naar huis. Ze was begrijpelijk erg onder de indruk en kon dat heerlijk aan me kwijt omdat ik de uitvoering wel niet had bijgewoond maar wel had gehoord; we hebben nog tot over 12 uur doorgesproken.