We moesten wel even bijkomen van de wandeling van gisteren. Niet dat we er zo uitgevloerd van waren maar de indrukken logen er ook niet om.
Ik wilde weer even in de zon gaan liggen, maar tegen een uur of half elf werd het gewoon te heet?! en dat half februari.
We stonden laat op; eerst maar eens bij Alejandro, Imanis koffie gaan drinken. Altijd gezellig met deze "oude bekende". Daarna zijn we toch maar eens naar Casa Miguel gegaan om de lunch te genieten. Er was weer een waslijst van keuzemogelijkheden; dit keer koos ik voor de higado de cordero, lamslever en Roos voor kip uit de oven. We lieten het ons goed smaken; altijd gezellig in dit op en top Spaanse tentje, met z'n kabaal, TV en altijd volle tafeltjes. Naast ons zat een jonge vader met een eenjarig kindje dat in een stoel was gefixeerd met een handig soort auto-zitje. Zijn eigen vader, de opa van het kindje zat ook aan tafel en met z'n drietjes zaten ze lekker paëlla te eten; een genoegen om dat zo te zien. De twee dames van de bediening, dochter en schoondochter van "de baas" hadden ook alle aandacht voor het guapaatje in het babystoeltje. Ik zei het al; Spanjaarden zijn zo leuk met kleine kinderen.
's-Avonds voor het laatste naar de bridgeclub van de Hollandse club. Na vijf genoeglijke tafels gebeurde er toch zo iets wonderlijks. Ik ga daar in deze blog niet in; Roos heeft uitgebreid beschreven wat er gebeurde aan deze aller-, allerlaatste tafel in haar blog.
Voor mij was het een enorme teleurstelling waar ik nog een paar dagen mee heb rondgelopen.
Ik wilde weer even in de zon gaan liggen, maar tegen een uur of half elf werd het gewoon te heet?! en dat half februari.
We stonden laat op; eerst maar eens bij Alejandro, Imanis koffie gaan drinken. Altijd gezellig met deze "oude bekende". Daarna zijn we toch maar eens naar Casa Miguel gegaan om de lunch te genieten. Er was weer een waslijst van keuzemogelijkheden; dit keer koos ik voor de higado de cordero, lamslever en Roos voor kip uit de oven. We lieten het ons goed smaken; altijd gezellig in dit op en top Spaanse tentje, met z'n kabaal, TV en altijd volle tafeltjes. Naast ons zat een jonge vader met een eenjarig kindje dat in een stoel was gefixeerd met een handig soort auto-zitje. Zijn eigen vader, de opa van het kindje zat ook aan tafel en met z'n drietjes zaten ze lekker paëlla te eten; een genoegen om dat zo te zien. De twee dames van de bediening, dochter en schoondochter van "de baas" hadden ook alle aandacht voor het guapaatje in het babystoeltje. Ik zei het al; Spanjaarden zijn zo leuk met kleine kinderen.
's-Avonds voor het laatste naar de bridgeclub van de Hollandse club. Na vijf genoeglijke tafels gebeurde er toch zo iets wonderlijks. Ik ga daar in deze blog niet in; Roos heeft uitgebreid beschreven wat er gebeurde aan deze aller-, allerlaatste tafel in haar blog.
Voor mij was het een enorme teleurstelling waar ik nog een paar dagen mee heb rondgelopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten