Oss

Daar zitten we dan

Vandaag kwam ik voor de tweede keer - voor zover ik kan nagaan - in Oss. De primaire reden was een combinatie van lekker eten en een bezoek in het kader van de Vereniging Hendrick de Keyser. Morgen gaan we naar een bijzonder pand dat door de ver. Hendrick de Keyser onlangs is verworven; dat pand ligt in Schaijk, vlakbij Oss en vlakbij Vorstenbosch waar Mariska en haar partner Gideon wonen. Onlangs gaf Mariska zo hoog op van het diner dat ze met Gideon had genoten in een sterrenrestaurant in Oss dat ik Roos voorstelde om daar te gaan eten de avond voor Schaijk. En aangezien Mariska onlangs jarig was geweest hebben we hen ook uitgenodigd om mee te genieten van het Bob arrangement, d.w.z. lekker nassen en als aanbieding dan om niet in het bijhorend hotel te overnachten.

Eerst de compositie bewonderen

Maar eerst cultuur; we gingen naar het museum Jan Cunen in Oss voor een foto expositie. Bleek om een forse serie foto's van rond de oorlogsjaren te gaan. Oss in de sneeuw maar ook activiteiten in de landbouw van rond het jaar 1940. Mooie serie van de fotograaf Leo van den Bergh. Verder ook een expositie met als thema "food".
Daarna naar het restaurant en eerst inchecken voor de kamer. Het hotel-restaurant is gevestigd in een voormalige fabrieksgebouw van de tapijtfabriek Bergoss. Mooie design kamer; strak, met zwart-wit als contrastkleuren ingericht.
En daar zaten we in de lounge met een glaasje wijn. Naast ons zat een meneer met een biertje waar de zon zo mooi doorheen scheen dat de robijnrode kleur mij verleidde om ook zo'n biertje te bestellen. Smaakte me uitstekend en ook bij het eten zou ik dit blijven drinken ondanks de prachtige verhalen van de gerant annex sommelier.
Zo tegen half zeven kwamen Mariska en Gideon ook aanzetten en zaten ook al snel achter een glaasje totdat we door de bediening werden uitgenodigd om aan tafel te gaan. Doen we vrijwel nooit met z'n vieren uit eten; meestal gaan we met z'n tweetjes; best gezellig ook zo; we babbelden de hele avond wat af.
En ja, het eten was natuurlijk echt sterren eten naar Bocuse: kleine porties, mooi opgediend. Ik had voor de zekerheid de laatste stukken quiche die ik deze week had gemaakt meegenomen voor als na afloop mocht blijken dat het niet genoeg zou zijn geweest, maar dat zou gelukkig meevallen.
Drie amuses; kunstig opgemaakt en smakelijk; lekker mondgevoel en als je het heel voorzichtig opat had je zeker vier hapjes bij elke amuse. Ik moet zeggen; amuse is een goed woord voor dit soort kunstwerkjes want ik moet er wel om lachen.
Daarna vijf gangetjes; een flinke schaal met daarin piepkleine porties maar wel lekker hoor. En de ober die als een volleerd voordrachtskunstenaar de eigenschappen van de wijn die Mariska en Roos zich lieten inschenken opnoemde. Net als bij de opera is zo'n diner bij een sterrenrestaurant net een leuke en goed uitgevoerde voorstelling.
De pauzes tussen de gangen waren perfect getimed; zo tegen het eind van het diner werden de pauzes wat langer en kon het gesprek goed gevoerd worden; heel genoeglijk.
Zo tegen elf uur gingen Roos en ik lekker slapen; terwijl Roos lag te lezen viel ik al in slaap en werd weer snel wakker en had even geen idee waar ik mij bevond. Mariska en Gideon - zo bleek de volgende morgen toen ze een uur later dan afgesproken bij het ontbijt verschenen - hebben nog een afzakkertje genomen. Ik hoefde geen quiche te eten; het was voldoende geweest.