Eten met oude bekenden

Fanatiek aan het kalussen?!

Een klus die nu zo langzamerhand echt geklaard moest worden kenmerkte de vroege ochtend. Het cilinderslot waarmee mijn flat kan worden afgesloten moest van binnen worden vastgeschroefd. Daartoe moest het eerst worden gedemonteerd en aangezien ik niet eens over schroevendraaiers beschik heb ik Roos gevraagd om die mee te nemen. Ze dacht in eerste instantie dat ik ook verwachtte dat zij de hele klus wel zou moeten klaren?! Natuurlijk niet, ik had alleen geen gereedschap. En zo stond ik fanatiek te klussen, zo fanatiek dat Roos er een foto van moest maken die nu deze blog "siert". Overigens wel iets bijzonders want ik doe zelden iets van deze strekking; de foto is dus een collectors item!
'sAvonds had ik een afspraak met HansEric en Cor; onze jaarlijkse eet-vergadering, inmiddels traditioneel bij "De Witte Zwaan" in de Bilt. Lekker makkelijk, met de fiets daarheen gepeddeld; Cor, de (betalend) gastheer van vanavond zat er al; ik was voor het eerst niet de eerste zoals andere jaren. Al snel kwam HE ook aangepeddeld.

Cor, Ferry en HansEric bij restaurant De Witte Zwaan
voor het jaarlijks overleg-diner

Altijd weer ontzettend genoeglijk om bij elkaar te zitten en herinneringen op te halen en het afgelopen jaar te bespreken. Zo was het idee van de cruise die Roos en ik hadden gemaakt lichtelijk geïnspireerd geworden door de verhalen van Cor die een groot cruise-kenner, althans gebruiker is. We konden unisono aan HE vertellen dat het bij cruises niet om de actieve beweging gaat en dat je moet waken voor teveel schransen.
Cor is nog steeds actief ondanks zijn tachtigste levensjaar. Leuk zoals we telkens tien jaar van leeftijd verschillen; we kennen elkaar al zeker drie decennia. Cor en ik kennen elkaar aanvankelijk van D66 en KPMG waar we collegae waren en later van samenwerking vanwege zijn financiële expertise zowel bij de DHV als later bij OmniHis. Ook in de DHV van HE heeft Cor advieswerk gedaan. Leuk om dan het lijntje nog zo veel jaren vast te houden.
De Witte Zwaan heeft volgens mij ster aspiraties; het eten is tot een belevenis geworden; tal van kleine lekkernijen passeren de haag der tanden van de gasten en de gerechten zijn heel klein maar ook heel smakelijk. We hebben direct weer geboekt voor volgend jaar, opnieuw voor 21 maart, de dag van de equinox. Uiteindelijk was ik zelfs redelijk vol toen we alles hadden beëindigd; ik heb thuis dan ook niets meer naar binnen hoeven te werken. Wel heerlijk geslapen.