Toch drie dagen

Enigszins amechtig na het nuttigen van een
reusachtige T-bone steak. Nu de frietjes nog.
Let op de Paulaner van de tap!

"Pap, misschien vind je het niet leuk om te horen, maar ik zou nog wel eens met je naar Kalterherberg willen naar hotel Hirsch. Je wordt al wat ouder en misschien kun je het straks niet meer, daarom vraag ik je of we daar nog een keer zullen gaan wandelen", alzo vroeg zoon Peter mij vorig jaar. In vroeger jaren ging ik tussen oud en nieuw naar de Hoge Venen met m'n zonen en dan overnachtten we in hotel Hirsch, destijds befaamd om het uitgebreide ontbijt dat daar werd geserveerd. We liepen dan door de sneeuw die rond die tijd eigenlijk altijd wel in dat gebied ligt. Verscheidene van mijn Blogs herinneren aan die voor mij als vader ook zo ontzettend leuke tijd. We logeerden dan ook wel bij vriend Dick die toen in Kerkrade woonde.
Ik stelde Peter voor om niet in de winter maar in de zomer naar de hoge Venen te gaan; dat is eigenlijk een nog mooiere tijd en de dagen zijn dan veel langer zodat je wat langer kunt wandelen.
En zo vertrokken we vandaag; ik uit Bilthoven en Peter vanuit Tilburg waar hij bij zijn verkering was. We ontmoetten elkaar in Eindhoven en reisden verder met treinen en bussen via Heerlen en Aken naar Monschau; onderweg gaf hij aan dat hij op drie dagen had gerekend; ik meldde Roos via de voice mail dat ik een dag langer zou wegblijven.
We kwamen pas om 14.00 uur aan in Monschau en gingen eerst maar een hapje eten. En toen, terwijl het weer in NL een 10 kreeg voor deze dag vertrokken wij om 15.00 uur in de plenzende regen. Maar daarom niet getreurd, maar moedig voortgeschreden. Eerst omhoog naar het dal van de Perlenbach; ik wees Peter op de plek waar hij destijds met Hugo "dammetjes maakte" in het stromende water; dat vonden ze heerlijk en terwijl ik dan thee zette in het nabijgelegen hutje liet ik de jongens lekker klooien met water. Peter wist nog hoe fijn ze dat hadden gevonden. Nu geen thee, maar een biertje in het vooruitzicht. Via het dal van de Perlenbach, langs het stuwmeer, de Höfener Mühle langs de Fuhrtsbach. En tot slot omhoog richting Kalterherberg. Totaal zo'n 15 kilometer. Daar aangekomen naar de kamer en een biertje gedronken in de bar tot we om 19.00 uur naar restaurant Brandenburg konden voor een T-bone steak. Heerlijk gegeten bij Frans onder de gezellige klanken van ouderwetse blues en onder het genot van Paulaner van de tap. We gingen vroeg slapen.