Dat viel niet mee op Texel

De Weezenputten op Texel

Roos en ik zijn toch wel wandelaars dacht ik zo maar voor vandaag stond er tot onze schrik een prestatieloop op het programma: hadden we kennelijk moeten weten. Begintijd en eindtijd stonden vast en de afstand bedroeg 28 kilometer. Nou ja, zien wat er van komt. De andere deelnemers waren wel allemaal van die prestatielopers (dachten wij althans) en plichtbewust begonnen we aan deze opgaaf. Viel qua natuurschoon niks tegen. Het eerste stuk vanaf de veerhaven - wij hadden overnacht in de haven van het NIOZ - liep door een ons onbekend maar schitterend duingebied; gaan we nog wel eens lopen. Het was ook wel een mooi jaargetij voor deze wandeling; de heide stond in bloei en hier geen monocultuur van heide, geen heideakker, maar een echt heidegebied zoals dat hoort te zijn met pollen heide, gras en andere kruiden en bloemen; ik genoot er van. Het colonnewandelen vonden we niet zo geslaagd; we zijn gewend om met met zn tweetjes te lopen. Maar daarom niet getreurd, er kwam al snel een plek voor koffie en daar liepen wij direct door terwijl de meesten daar aan de koffie gingen; liepen we toch met zijn tweetjes en dat zou eigenlijk de hele wandeling zo blijven; een colonne trekt uiteindelijk uit elkaar.
Onderweg ging mijn telefoon: dochter Joke die me terug belde. Ze was jarig geweest en ging nu op vakantie naar de Vogezen. Ik wenste haar een fijne vakantie.
Roos en ik zochten een bankje om een boterhammetje weg te knagen, overspoeld met water; tja, geen koffie met appeltaart, maar ook prima. Eigenlijk wilden we wel afsteken bij Den Burgh; dat kennen we zo langzamerhand wel, maar ja, de plicht! Bleek ook daar de controlepost niet te kunnen controleren. We liepen terug naar de boot en waren uiteindelijk best op tijd terug, maar geheel versleten. We vertrokken vervolgens met de boot naar de haven van Vlieland; de zeilen werden gereed gemaakt en we zeilden een heel stuk met de wind als motor. Ondertussen was onze schipper druk aan de telefoon; het bleek dat1 van de schepen van onze vloot problemen had met de motor; zij werd vervolgens door ons bevoorradingsschip, de Emilie meegenomen naar Vlieland. Aangezien de haventoegang te smal was voor de combi van het grote bevoorradingsschip met het probleemschip zou onze schipper het probleemvaartuig onder zijn hoede nemen en beide schepen de haven in varen. Dat bleek uiteindelijk een huzarenstukje dat hij prima klaarde!
Vervolgens gingen we weer aan de maaltijd. Na het eten lagen we er vroeg in; flink uitrusten; morgen weer een wandeldag!