De Strabrechtse heide en cassoulet

Prachtige foto van Jap Smits van de Strabrechtse heide. Gecopieerd van zijn Facebook pagina

Boswachtervriend Jap plaatst de laatste tijd bijna dagelijks prachtige foto's van de Strabrechtse heide op zijn Facebook pagina. Kwam ik daar vroeger vaak in het kader van het project om kinderen in aanraking te brengen met de natuur, het project Salamander, daar was ik er nu al een poos niet meer geweest.
De foto's van Jap hadden me getriggered, maar ik wilde ook wel eens zien hoe de natuur zich verder had hersteld na, wat in de nieuwsbladen wordt geafficheerd als: "verwoesting van zo en zoveel hectare natuurschoon". Ja ja, het kan niet dramatisch genoeg zijn. En natuurlijk is zo'n brand rampzalig voor de dieren die omkomen, maar als groot geheel herstelt de natuur zich veelal zodanig dat het resultaat fraaier is dan hoe het er voor de brand uitzag. In 2012, een jaar na de brand was ik er nog met Huib en heb toen het herstellend vermogen van de natuur al mogen aanschouwen hoewel je toen de sporen van de brand nog goed kon zien.
Ik was benieuwd hoe het er nu allemaal uit zou zien en stortte mij in het onwaarschijnlijk drukke treinverkeer, maar bereikte uiteindelijk keurig rond het middaguur de Plaetse, de plek waar we vroeger ook begonnen met het kinderproject. Natuurlijk moest ik even kijken naar de plekjes die we in het kader van het project Salamander met de kinderen bekeken; het beekje, het vlinderweitje; zag er nog vertrouwd uit. Ik weet niet of het project nog steeds loopt. Moet ik toch eens vragen.

Toevallig kwam ik Jap tegen op de heide. Hij had dienst.

Daarna liep ik naar het oosten en kwam in het gebied met de vennetjes. In de verte had ik al een auto zien staan. "Misschien is dat Jap wel", hoopte ik. Even verderop moest de auto even wachten bij een hek en de chauffeur stapte uit en inderdaad, daar stond Jap, dat is toeval! We hebben gezellig wat staan praten over de fotografie en over de mierenwerkgroep. Jap wees me nog waar ik het verbrande stuk kon vinden: "na het stuifzand aan de rechterkant". We namen afscheid.
Het gebied werd druk befietst; het leek Texel wel zoveel fietsende mensen. Op een kruispunt ging ik even zitten om een boterham te nuttigen. Daar zag ik mensen aankomen en ik vroeg of je zo ook naar Heeze terug kon lopen. Het bleek de route naar Geldrop te zijn. "Die ga ik maar eens uitproberen", die weg liep ook langs het stuifzand dus kon ik daar het verbrande stuk verwachten. Even verderop stond een informatiebord met info over het landschap. Dat was maar goed ook want je kon op geen enkele manier meer zien dat hier destijds "alles verwoest" was geweest; het zag er schitterend uit met heide struiken en niet helemaal volgegroeid met pijpestrootje, de grassoort die de heide veelal verdringt.
Ik liep verder richting Geldrop en kwam nog een groepje klokjesgentiaantjes tegen; zeker 15 bloempjes kon ik onderscheiden. Heb er een waypoint van gemaakt met de GPS om eventueel aan Jap door te geven als deze locatie hem onbekend mocht zijn.

Aan de cassoulet

In Geldrop haalde ik de trein op het nippertje. Roos was in Zaltbommel voor een manifestatie met een pontje over de Waal van Zaltbommel naar Haaften. Terwijl zij op het station stond raasde mijn Intercity voorbij; ze heeft nog gezwaaid vertelde ze me 'savonds. Ik moest bij AH langs en daarna de cassoulet afmaken voor het avondmaal; stond al vrijwel helemaal klaar; ik was er gisteren druk mee geweest; voorbereiding van een cassoulet is veel werk, maar goed te combineren met af en toe in het zonnetje zitten. De verschillende vleessoorten en het eendenvet kwamen bij slager van Loo vandaan en de witte boontjes uit Lesbos.
We hebben gesmuld. śAvonds kwam Douwe nog langs en hebben we ontzettend genoeglijk met z'n drietjes op het balkon gezeten. Fijn daggie geweest.