Een half jaar geleden bezocht ik haar voor, wat gisteren bleek, de laatste keer zou worden. Niet onverwacht, ze was 95 jaar inmiddels, mijn voormalige buurvrouw Yf.
Bij dat bezoek had ik afgesproken dat ik weer snel bij haar langs zou komen met zelfbereide nassi; ze vond het eten in het tehuis maar flauw en wilde wel weer eens ouderwets Indisch eten. En zo stond ik gisteren in de keuken nassi te maken voor mijn oude buurvrouw. Deze week zat ik vol, dus stuurde ik haar een mailtje met de vraag of het goed was dat ik volgende week maandag langs zou komen. Even later ontving ik een out-of-office bericht dat Yf afgelopen 4 november was overleden. Ik was helemaal onthutst en ben er nog steeds behoorlijk door van slag hoewel het natuurlijk niet echt onverwacht kwam bij een 95-jarige.
Met veel warmte denk ik terug aan Yf. Ze was een voorbeeld voor de ouderen onder ons. Ze sprak nooit over zichzelf maar was geïnteresseerd in anderen; ze bleef geïnteresseerd, ze was actief tot op het laatst: ze maakte allerlei sieraden van kralen die ze via Internet her en der bestelde. Voordien breide ze sjaaltjes. Maar ze las ook met haar e-reader en was op de hoogte van de ontwikkelingen in de wereld, gebruikte volop Internet. En dat allemaal terwijl ze nauwelijks mobiel was.
Telkens wanneer ik haar, bij het vertrek terug naar huis, gedag zwaaide, realiseerde ik me dat het de laatste keer zou kunnen zijn. En dat was afgelopen 30 mei dus inderdaad het geval. "Nou jongen, het ga je goed", was het laatste dat ik van haar hoorde. Yf, dankjewel voor je wijze lessen, rust in vrede!
Bij dat bezoek had ik afgesproken dat ik weer snel bij haar langs zou komen met zelfbereide nassi; ze vond het eten in het tehuis maar flauw en wilde wel weer eens ouderwets Indisch eten. En zo stond ik gisteren in de keuken nassi te maken voor mijn oude buurvrouw. Deze week zat ik vol, dus stuurde ik haar een mailtje met de vraag of het goed was dat ik volgende week maandag langs zou komen. Even later ontving ik een out-of-office bericht dat Yf afgelopen 4 november was overleden. Ik was helemaal onthutst en ben er nog steeds behoorlijk door van slag hoewel het natuurlijk niet echt onverwacht kwam bij een 95-jarige.
Met veel warmte denk ik terug aan Yf. Ze was een voorbeeld voor de ouderen onder ons. Ze sprak nooit over zichzelf maar was geïnteresseerd in anderen; ze bleef geïnteresseerd, ze was actief tot op het laatst: ze maakte allerlei sieraden van kralen die ze via Internet her en der bestelde. Voordien breide ze sjaaltjes. Maar ze las ook met haar e-reader en was op de hoogte van de ontwikkelingen in de wereld, gebruikte volop Internet. En dat allemaal terwijl ze nauwelijks mobiel was.
Telkens wanneer ik haar, bij het vertrek terug naar huis, gedag zwaaide, realiseerde ik me dat het de laatste keer zou kunnen zijn. En dat was afgelopen 30 mei dus inderdaad het geval. "Nou jongen, het ga je goed", was het laatste dat ik van haar hoorde. Yf, dankjewel voor je wijze lessen, rust in vrede!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten