Al wandelend ontmoet je leuke mensen

Kasteel Ruurlo

Vorige week heb ik niet alleen op Texel gelopen en gewerkt maar ook nog een étappe van het Trekvogelpad en van het Zuiderzeepad gelopen. Zo liep ik maandag van Vorden naar Ruurlo; ik was nog nauwelijks op weg toen ik werd aangesproken door een vriendelijke meneer. Of ik misschien het Pieterpad aan het lopen was. Nou was dat niet het geval, maar we raakten uitvoerig aan de praat; hij had het Pieterpad met z'n broer en twee vrienden van Noord naar Zuid afgelopen en was nu verder op weg naar Nice over de GR 5. We wisselden wat wandelervaringen en andere zaken uit en gingen ons weegs; een heel plezierige ontmoeting.
Donderdag was het gewoonweg zomers weer en Roos en ik besloten om naar het Hulshorsterzand te gaan om lekker te wandelen en te zonnen (is een étappe van het Zuiderzeepad). Halverwege kwamen we een jonge man tegen, gewapend met verrekijker. We raakten vrijwel automatisch met elkaar in gesprek; dat krijg je kennelijk als het een zeldzaamheid is dat je iemand tegen komt. Er ontspon zich een buitengewoon interessant gesprek. Erik, zo heette deze meneer had een veelheid aan hobbies en interessante werkzaamheden. Onze gezamenlijke interesse in de chaos theorie en in het proces waarbij "leven"zou kunnen zijn ontstaan was ruimschoots voldoende om de afspraak te maken om via Internet met elkaar in contact te treden.
En gisteren, op Texel, op weg naar de Zandkuil zagen we een landman met zijn vrouw, druk doende met een kudde zwarte schapen. We gingen nieuwsgierig kijken en werden zeer uitgebreid vergast op allerlei wetenswaardigheden omtrent schapenrassen, het onderbrengen van schapen bij een ander moederschaap en wat dies meer zij.
Al wandelend ben je dicht bij de grond en dicht bij je omgeving; het is de menselijke maat en dat vind je terug in de vanzelfsprekendheid waarmee je een praatje maakt c.q. gesprek voert.