Gemakzucht is een eigenschap die ik werkelijk verfoei. Ach, iedere diersoort, en wat zijn wij mensen anders dan nadenkende (?) dieren die met al dat nadenken zich een eigen wereld hebben geschapen, waarin de techniek een zeer grote rol speelt.
Geef een dier twee mogelijkheden en hij zal steeds de gemakkelijkste kiezen. En onder natuurlijke omstandigheden doen mensen dat terecht ook. Maar wij kennen de natuurlijke omstandigheden helemaal niet en de techniek maakt het ons steeds makkelijker. Droeg vroeger iedere kantoorman zijn aktentas, achterop de fiets, maar lopend toch minstens aan zijn hand, daar zie je nu steeds meer van die koffertassen met een lang hengsel en wieltjes. Of het mode is of gemakzucht kan ik niet uitmaken. Misschien is het wel een uiting van dat je nooit op onbegaanbare wegen gaat. Mijn partner en ik die graag lange wandelingen maken, overigens met bagage, al is het maar een regenjas, eten en nog wat essentialia, gebruiken altijd een rugzak. Maar dat wordt steeds meer ongebruikelijk.
Maar het toppunt is toch de Albert Heijn in ons dorp. Daar is een opvolger van het mandje geïntroduceerd; een groot mandje met een lang handvat zodat je het geheel over de grond achter je aan kunt slepen; voor mij een krankzichtig gezicht. Ik ga (zeker voorlopig) niet meer naar Albert Heijn, maar naar DvdB want ik erger me hier kapot aan. Al die idioten met zo'n sleepgeval achter zich aan. Maar ja, misschien ben ik wel gek?!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten