Joris op bezoek

 

Joris met oma Roos

We hadden kleinzoon Joris lang niet gezien; we worden over zijn ontwikkeling goed op de hoogte gehouden door Jessica; zij stuurt regelmatig foto's en videootjes van het menneke; leuk om te zien. Maar vandaag was hij hier en had z'n ouders maar meegenomen. Helemaal niet eenkennig, bij binnenkomst nam ik hem direct over van z'n vader; hij keek mij hooguit wat verbaasd aan: "ken ik die meneer?" Ik gaf hem snel door aan Roos en ook dat was direct helemaal goed. De dag zou dan ook in alle genoeglijkheid haar beslag krijgen. Hij kroop rond, at van alles alsof hij thuis niets te eten krijgt; dat vindt "opa" zo leuk. We gingen even tussen de buien door naar het Houdringhebos voor een noodzakelijk stuk buitenlucht. Joris op Peters' buik. Natuurlijk begon het te regenen; Roos en ik als wandelaars hebben daar niet zo'n moeite mee; regenkleding en paraplu wapenen je voldoende in zomertijd; voor Jessica als echte stadse lag dat duidelijk anders, maar ze had gelukkig een droge broek meegenomen die ze thuis gekomen kon wisselen. 

Een slapende Joris in de auto

Ik had me gisteren uitgesloofd en van alles voorbereid; appeltaart, spektaart, soep. Ik hoefde alleen nog maar de avondmaaltijd te bereiden en dat werd de spinaziefantasie met gehakt, ui knoflook en kaas.
Spinazie van Theo; zomerspinazie zo drukte hij mij op het hart toen ik het gisteren bij hem haalde. Als nagerecht maakte ik nog griesmeelpap en toen was het voor mij welletjes. Roos deed de koffie en zo langzamerhand kraste het gezinnetje weer op. 
Niet te geloven, maar de kleine Joris had nog geen minuut zijn ogen dicht gedaan. Het voor de zoveelste keer opgezette babybedje was ook nu weer voor niets opgezet; slapen, ho maar. Maar eenmaal in de auto was het snel bekeken. Ze waren nog maar nauwelijks weggereden of ik kreeg een Whatsapp bericht van Jessica met een fotootje van de slapende Joris achterin de auto.