20 maart 2013

Anatevka en Csaar Peter de Grote

Dankzij mijn museumjaarkaart, mijn Dalvrij Abonnement van de NS en de informatiehonger van Roos en info op Internet ben ik druk met reizen, wandelen en cultuur snuiven. Daarbij onderneem ik dan zo veel verschillende dingen die ik ook in m'n dagelijkse Weblog aan anderen kenbaar wil maken, dat ik soms van gekkigheid niet weet hoe ik het allemaal van dag tot dag in kan passen. Toen ik dit gisteren (dinsdag) schreef kwam ik net binnen van een bezoek aan Amsterdam; heb een lunchconcert in het muziekcentrum meegemaakt en heb de tentoonstelling over Czaar Peter de Grote in de Hermitage bezocht.
Toen ik dinsdagmorgen na de koffie bij Roos wilde vertrekken zag ik op haar tafel een folder liggen met lunchconcerten in het muziekcentrum. En laat dat nou net op de dinsdag zijn. En zo zat ik om 12.30 uur naar een piano begeleide Anatevka te luisteren; een roerend verhaal over een arme joodse familie met drie huwbare dochters. Het lied "If a were a rich man", werd zo schitterend vertolkt; ik moest weer aan "onze" Lex Goudsmit denken, die de rol van Tevje zo prachtig speelde (1100 keer?!) met z'n donkere stem. Het geheel werd door Myra Kroeze (mezzo sopraan, die tevens op onnavolgbare wijze twee mannenrollen voor haar rekening nam) en Bas Kuijlenburg (bas), concertante, maar met enige kostumering gezongen. Het greep mij aan; live uitgevoerde muziek en vooral zang komt toch wel veel beter binnen dan de door mij altijd zo geprezen mp3-tjes met koptelefoon, al wandelend genoten.
En na het concert, twee honderd meter verder naar de Hermitage, naar de expositie over Czaar Peter; een naam die ik al m'n hele leven ken; mijn grootouders woonden in Zaandam (Czaar Peterstraat 60), en ondanks het feit dat de grote Czaar hier slechts enkele dagen vertoefde omdat hij geen moment met rust werd gelaten door de opgewonden Zaanse bevolking, is zijn naam in Zaandam gekoesterd; een groot monument siert het centrale plein van de oude binnenstad en een hele wijk is naar de Czaar genoemd. Bij de tentoonstelling stond een maquette van het Czaar Peter huisje zoals het er destijds uit had gezien; een roerend monumentje vond ik.
De tijd drong en daarom ben ik vrij kort in de hermitage gebleven, maar de lunchconcerten zal ik regelmatig gaan bezoeken en dan ga ik nog wel een paar keer naar Peter de Grote's parafernalia kijken.

Geen opmerkingen: