Naar het Agnetapark in Delft

Peter voor een fraai monumentaal pand in het Agnetapark

Dat ik me heb ingeschreven voor de HoVo cursus "moderne stedenbouw in NL" is natuurlijk veroorzaakt door de architectonische "wijsheid" die mijn architectenvriend Peter C. mij heeft ingefluisterd. Ik heb het ontzettend leuk gevonden om met hem door Amsterdam te lopen en alle verhalen te horen over mensen als Michel de Klerk, Piet Kramer, Hildo Krop, Berlage en anderen. En dan de détails van de gebouwen die zij hebben gerealiseerd. Weet u lezer wat "muizentandjes" zijn? Dat is een grappig stukje metselwerk dat minder met draagvermogen dan wel met versiering te maken heeft. Staat gewoon leuk in een gevel. Ik zal het een keer fotograferen en in de blog opnemen.

Tijdens die cursus hoorde ik van het prachtige initiatief van Jacques van Marken in Delft. Hij was de zeer succesvolle grondlegger van de Gist - en spiritus fabriek, van Calvé en waar ik vooral erg van onder de indruk was dat was zijn sociaal gevoel dat ertoe leidde dat er voor de arbeiders fraaie behuizing werd gecreëerd. En daar zijn Peter en ik vandaag naar gaan kijken: het Agnetapark, genoemd naar zijn echtgenote.
Ik had wat vertraging met de trein; Peter zat geduldig op mij te wachten achter een kop koffie bij de Starbucks en toen gingen we op weg door lawaaierig Delft; de weg boven het inmiddels verdiepte spoor moet nog worden afgemaakt, vandaar het kabaal van allerlei gemotoriseerd spul.
Niet ver van het station vonden we het Agnetapark; rustig buurtje met wat inmiddels verouderde huizen; intimiteit en kleinschalig, maar met tuintjes en groen; voor die tijd een arbeidersparadijs indachtig Auke van der Woud.

Buste van Agneta in het park

Helaas was de villa van de directeur enkele decennia geleden gesloopt; volgens Peter eigenlijk een schande. Dit initiatief was een van de eerste in de wereld. Men kwam uit de hele wereld kijken wat hier gerealiseerd was! En dat is gewoon afgebroken.
We maakten uitgebreid foto's van de bustes die van het echtpaar van Marken waren opgesteld.
Vervolgens zijn we nog wat cultuur gaan snuiven in Delft: Prinsenhof, en zowel de Oud- als de Nieuwe kerk aldaar.

Gemeentehuis van Delft. Geeft me altijd het gevoel datik
weer een beetje "thuis" ben gekomen. Delft betekent veel voor me

In de nieuwe kerk zagen we de praalgraven van zowel Piet Hein als van Maarten Harpertszoon Tromp. Van Piet Hein kon ik mij nog een verhaal herinneren dat Jaap Brienen mij ooit vertelde. Piet Hein was bij de verschillende zeeslagen die hij had meegemaakt al zijn ledematen kwijtgeraakt; hij had dus geen armen en geen benen meer. Hij werd uiteraard goed verzorgd en werd bij mooi weer in zijn stoel buiten op de Oude Gracht gezet zodat hij met voorbijgangers en bezoekers kon overleggen. Stoere kerel. Hier in het marmer uitgevoerd praalgraf wa hij weer van ledematen voorzien. Belnagrijke vent geweest in onze nationale geschiedenis.

Piet Hein van de zilvervloot.

Praalgraf van Maarten Harpertszoon Tromp