 |
| Groetjes vanuit de Hanos |
Het levensgenieten, met name lekker eten heeft Mariska niet van een vreemd. Ik had haar al eens eerder meegetroond naar de Hanos en het was dan ook niet tegen dovemansoren gesproken toen ik enkele weken geleden appte of we dat niet eens moesten herhalen. Je kunt bij de Hanos producten kopen die je eigenlijk nergens kunt vinden, althans ik zou het niet weten waar je foie gras kunt vinden naast allerlei bijzondere vleeswaren, olieën e.d. Voor Mariska en mij vormt het echt een vreetparadijs.
We hadden afgesproken om naar de ISPC/Hanos in Nieuwegein te gaan want dat is toch wel samen met Breda de best voorziene Hanos vestiging en voor mij zo makkelijk te bereiken, ik stap hier in lijn 31 en bij de Hanos vlakbij weer uit. We hadden aanvankelijk om 10.00 uur afgesproken, maar Mariska had gezegd om op die tijd in te steken maar reken maar op 10.30. Trouwhartig had ik dat ook gedaan maar toen het te laat was voor mij om een bus eerder te halen meldde ze dat het verkeer perfect liep. Nou ja, om 10.30 kwam ik aangelopen en daar kwam ze blij lachend mij tegemoet. Fijn om haar weer in de armen te nemen. En daar gingen we, eerst langs de wijnen, ongehoord zo veel, maar dat sla ik altijd over. Maar vervolgens de oliën, daar had ze wel oren naar. We namen beiden Huile de Noix, walnoot olie, heerlijk over de foie gras. Maar Mariska wilde alles bekijken en besnuffelen, met name zout e.d. Moest ik als chemicus wel om lachen, zout is toch gewoon NaCl, zou ik denken. Maar knoflookzout, moet ik beamen is toch wat anders. En ook buffel mozzarella en nog meer dingetjes die mij onbekend waren gingen in het mandje. Maar daar kwam ook het schap met de ganzenlever, was afgeprijsd zag ik en daarachter een schap met ingevroren lekkers, als kippenvel. Al winkelend maakte Mariska een selfi van ons tweetjes voor het "alltogether" WhatsApp groepje dat we met alle kinderen en Roos hebben. Leuke reacties van de anderen.
Ik rekende af waarbij de dame achter de kassa vroeg of ik de rekening wilde hebben: "ja, ik wil weten wat m'n dochter me gekost heeft", zei ik lachend waarop de dame de gelegenheid te baat nam om over haar dochter en kleinkind te roemen, leuk hoor.
Op het parkeerterrein namen we afscheid, ik nam de bus naar station Utrecht CS en ging door naar Roos. Gezellig gebridged en de volgende dag naar de appel manifestatie in de buurt van Olst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten