Je loopt toch niet meer zo gerust

 Allemachtig wat een afwisselende dag werd dat uiteindelijk. Roos was gistermiddag alvast gekomen om de foto sessie voor het LIDC (Landelijk Informatiepunt Donorconceptie) voor te bereiden, d.w.z. huis opruimen en zo. Dus redelijk bijtijds opgestaan na een ontbijtje op bed als gebruikelijk en vervolgens stevig opruimen onder leiding van Roos die daar toch wel een stuk doortastender in is. Ik ging de keuken kuisen, afwassen en het huis stofzuigen. Op eigen initiatief heb ik ook de plee een goede beurt gegeven, was nog niet echt nodig, maar voor de reinheid zal ik maar zeggen. Toen nog even netjes scheren en douchen en aankleden. Werkelijk precies op de afgesproken tijd ging de bel en daar kwam de fotografe, Maartje K. de trap opgeklommen met een indrukwekkende tas met fotospullen. We begonnen natuurlijk met koffie en uitgebreide kennismaking en over het onderwerp KID natuurlijk. En hoe zouden we het aanpakken? Ik had me al afgevraagd wat je nou voor foto's kunt maken van een ouwe vent die in het verleden een goede daad voor zijn medemens heeft gedaan. Maar Maartje bedacht zo samen met Roos en mij een in elkaar gezet programmaatje met foto's van donorkinderen en de PC. Verder had ze ook wat aan foto's die ik zelf gemaakt had met kleinkinderen. Het verliep heel geanimeerd en tevreden namen we afscheid. Ik smeerde een boterham voor Roos om mee te nemen en we liepen samen naar het station. Roos ging weer terug naar Wijhe en ik ging naar Den Dolder om de nodige kilometertjes te vreten. Ik liep door het bos en kwam een hondelaarster tegen met drie honden en we kwamen aan de praat over "de wolf". We waren het er beiden over eens dat "het bos" toch wel een ander bos was geworden door toedoen van de wolven die exponentieel groeien qua populatie. Straks zijn de reeën "op" en wat dan? We liepen weer verder. Via de Ridderoordse bossen kwam ik weer thuis bij de flat en al snel had ik mijn honger gestild met allerlei lekkers van de Hanos zoals paté en croute, wat is dat toch smullen!
Na de maaltijd heb ik YouTube gestart en gekeken wat het programma voor adviezen voor me had, dat bleek 5 muziekstukken voor orkest van Schoenberg te zijn, een niet meer zo heel moderne componist maar wel met muziek die zo vreemd in de oren klinkt. Ik heb drie van de stukken uitgeluisterd, meer kon ik niet aan. Toen kreeg ik een heel bijzonder advies en wel een documentaire van Godfried Bomans waarbij hij de kloosterlingen hun verhaal, hun overtuiging liet uiten en wel zijn broer en zus die beiden hun leven in het klooster hadden doorgebracht. Een bijzonder warme documentaire en fijn dat Godfried daar ruimte en aandacht voor heeft bewerkt! Voor mij een niet invoelbare wondere wereldvisie, maarwarm om dit te aanschouwen en te horen. Ik heb het met volle aandacht beluisterd.
Daarna heb ik nog het grote gebeuren in donorland, het interview, de show van Eva Jinek met de inmiddels overbekende "massadonor" Jonathan. Een nauwelijks meer te begrijpen samenspraak van twee tegengestelde meningen die dwars door elkaar spraken, over twee verschillende systemen (NL en Amerika) spraken en elkaars inbreng nauwelijks gelegenheid gevend. Kortom, niet te interpreteren voor mij maar wel voedsel voor ons donoren, verenigd in het platform "PRIAMOS".