Precies op tijd

Zaterdag appte ik Marjorie om haar een goede reis en plezierige week in Parijs te wensen. Ze berichtte me terug met een bedankje maar tevens met het tragisch bericht dat Jaap getroffen was door een levensbedreigend herseninfarct en dat Hugo direct had aangeboden bij de slager in te springen. Ik schrok ontzettend van het bericht en stuurde Hugo een app dat ik trots op was dat hij direct zijn hulp had aangeboden maar realiseerde me terdege dat Jaap veel voor hem betekent en dat hij door deze ernstige situatie zou kunnen zijn aangeslagen en nou zou Marjorie zondag ook nog eens vertrekken. Ik had het gevoel dat ik hem tot steun zou kunnen zijn en dat ik hem wilde zien en spreken: "vanmiddag vanaf 4 uur", zo appte hij. 

Het was een mooie (wandel)dag dus besloot ik er een wandeling van te maken en vertrok om 14.00 uur. Ik had wel 1 van m'n stokken meegenomen maar niet uitgeklapt, het was mooi, effen terrein en ik had m'n nieuwe lage wandelschoenen aan dus waagde ik het erop om zonder stok te lopen. Nog even halverwege op een bankje van het uitzicht genoten, door naar de Kromme Rijn en precies op het afgesproken tijdstip bij mijn oudste zoon gearriveerd, die mij overigens normaal begroette en niet neerslachtig zoals ik had verwacht. We dronken thee op het zonnige balkon en hij bakte twee heerlijke Hamburgers voor ons en we spraken natuurlijk over het drama van wat Jaap was overkomen. Hugo zit stevig in elkaar, heeft natuurlijk al veel voor z'n kiezen gekregen, maar stelde het op prijs dat ik uit vaderlijk meeleefgevoel was gekomen.

Uiteindelijk hebben we samen een fijne middag en vroege avond gehad. We spraken af dat hij dinsdag bij mij komt eten, hij moet dan toch voor de tandarts in Bilt zijn. Moet ik wel bijtijds van de PROIRA wandeling terug naar huis.