En nu toch naar Delden

 

Delden met herdenkingsmonument voor de baron

Vandaag opnieuw een poging om naar Delden te gaan. De aansluiting vanuit Wijhe heeft een overstaptijd van 10 minuten en inderdaad stond het treintje naar Oldenzaal keurig op me te wachten. Ik heb nog even gekeken of de aansluiting van de trein die ik gisteren had vandaag wel klopte en dat was het geval; inderdaad een heel krappe aansluiting, maar in beginsel lukt het dus wel. Nou ja, vandaag weer in m'n eentje; heb ik bepaaldelijk geen hekel aan; ik loop meestal alleen en laat dan voortdurend mijn gedachten vloeien. Doe ik vaak ook wanneer ik in de trein zit; ik heb naarmate ik ouder word minder behoefte om voortdurend bezig te zijn. Mag ook wel, want ik heb de laatste decennia wel heel intens geleefd; ben dan ook heel tevreden en heb het gevoel dat ik alles heb gedaan en gezien en bestudeerd wat ik wilde.
En dat was voor vandaag Delden e.v. Roos was uitermate enthousiast over dit traject maar ik kan het toch niet helemaal met haar eens zijn; de route door Leusveld vond ik veel en veel mooier. Nu ging het wel erg veel over verharde, vaak geasfalteerde wegen en de dorpen zijn mij niet opgevallen afgezien van Bornerbroek dat mij niet bijzonder is opgevallen. Wèl denk ik met heel veel genoegen aan de uitgebreide ontmoeting die ik had in de buurt van Twickel met een leeftijdsgenoot (dacht ik); hij vertelde mij van alles over Delden, over de baron en de barones van Heeckeren van Wassenaar; ik had al een gedenkteken gezien van de baron die op zijn kosten de watervoorziening van Delden voor zijn rekening had genomen. Hij was dierenarts geweest en kende de Uithof, de universiteitsgebied van de UU. Hij ried mij aan om veel in beweging te blijven, met name vanwege de bloedcirculatie, een zelfde redenatie als die Roos altijd noemt. Hij noemde met name de nierwerking en inderdaad merk je altijd dat wanneer je aan de wandel gaat het urineren nogal manifest wordt; ik voel me soms net zo'n reu die tegen elk paaltje moet pissen. Hij was dierenarts en ik vertelde dat ik ook met wat kleinere dieren mijn brood had verdiend in mijn wetenschappelijke tijd. Op het laatst meldde hij dat hij wel een stuk ouder was dan ik, hetgeen ik maar half geloofde en inderdaad, hij was 84, een voorbeeld voor mij hoe het kan lopen als je maar blijft lopen!