Een bekend schrijver van Amerikaanse huize waarvan ik nog nooit een letter had gelezen. Mijn leesinteresse gaat altijd meer uit naar voor een relatieve leek toegankelijk wetenschappelijk werk. Met name de biologie, ecologie, maar ook geschiedenis kan mij buitengewoon boeien maar soms is het ook genoeg. En dat was nu een klein beetje het geval. Toen ik gisteren bij Roos vertrok zag ik een boek van John Irving liggen en dat mocht ik meenemen voor in de trein. Het boek heet: "Weduwe voor een jaar". Toevallig had ik zaterdagavond bij het plotselinge, haastige vertrek naar Roos ook een boekje meegenomen - uit zo'n buitenbiebje met mee te nemen boeken - van een andere Amerikaanse auteur: Henry Miller, een boekje over een reis door Griekenland in 1939. Dus twee Amerikanen.
Henry Miller had ik op de heenweg wat in zitten lezen; vond het vooral leuk om bekende dingen tegen te komen, maar het was wel erg breedvoerig beschreven allemaal. Heb het maar even weggelegd. John Irvings' boek ervoer ik vooral als absurdistisch, maar wel zodanig boeiend dat ik er tot 2 uur 'snachts in heb liggen lezen en het met plezier lees; erg afwisselend, maar als gezegd in mijn ogen absurdistisch en wel heel erg doorsext. Het schrijversberoep wordt zodanig uitgemolken dat het begint tegen te staan en de verhaallijn is gewoon idioot, maar schijnt toch ook deels autobiografisch te zijn aldus Wikipedia. In enkele dagen ben ik al ver voorbij de helft van dit bijna 600 pagina's tellend boek. Daar komt de mannelijke jeugd tegenwoordig niet meer aan toe merk ik in mijn omgeving har har. "Zo dik", verzuchten ze, "lezen is toch iets van vroeger?!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten