Te heet voor een Pietertje

Ze moesten nog even in de warme kamer staan om
uit te rijpen, aldus Theo. En inderdaad, toen waren ze
rood en voortreffelijk van smaak. Bijna zo lekker
als de wilde aardbeitjes, maar die smaak valt niet te
evenaren door cultivé's.

Had ik mij gisteren voorgenomen om "absoluut" de volgende etappe van het Pieterpad te gaan lopen, daar besloot ik - te beginnen bij het opstaan reeds - dat het gekkenwerk zou zijn om 6 uur lang te gaan treinen en bussen om van Meerlo naar de mij onbekende plaats Grubbenvorst te gaan wandelen. Dan maar weer naar Baarn en terug naar huis of een Doldertje, d.w.z. met de trein naar Den Dolder en dan via Lage Vuursche terug naar huis.
Net als in 2003 probeer ik wat kilo's overgewicht kwijt te raken door weinig te eten in combinatie met heel veel beweging. Uiteindelijk ben ik vanmorgen eerst naar de fitness gegaan voor de armspieren en heb ik 'smiddags een "drietje¨ gewoon hier in de buurt in het Houdringhebos gelopen; toch weer 12 kilometer en drie uur beweging. Dat is toch beter vol te houden dan dat gereis met die hitte. Hoewel het in het bos 'smiddags ook snoeiheet was.
Na afloop nog even bij Theo langs om hem te vertellen dat de aardbeien zo ontzettend lekker hadden gesmaakt. Hij had nog "blauwschokkers", verse capucijners. Daar had ik afgelopen week al 2 kilogram van gepeld en ingevroren, maar Roos is er ook dol op; dus een kilootje voor haar meegenomen en voor mezelf broccoli en een paar courgetjes om te bakken op z'n Grieks. Theo heeft er ook zo'n plezier aan dat we met zo veel genoegen uit zijn moestuin eten.
'sAvonds lekker van de zwoele zomeravond genoten bij Roos in de tuin. Het is een heerlijk jaargetijde; wel een beetje erg droog voor de landbouw en de natuur.