Bomen ringen in de Zandkuil op Texel

Met heel wat inspanning wordt de boom geringd

"De Zandkuil" was het eerste insectenreservaat van Nederland. Het was Jacques  P. Thijsse zelf die 100 jaar geleden ontdekte dat zich in deze voorheen zandafgraving een zeer interessante veelheid aan soorten insecten voorkwam. Met name de solitaire bijen waren en zijn hier zeer goed vertegenwoordigd.
Al meer dan tien jaar voert de Natuurwerkgroep "Kwadijkse Vlot" het beheer van dit reservaat uit. Onder de bijzonder deskundige leiding van Ben Brugge, insectendeskundige bij uitstek wordt opslag verwijderd en worden vrije zandoppervlakken en steilrandjes gemaakt en wat er verder nodig is uitgevoerd. En het blijkt, afgezien van het plezier dat we hebben als leden van de werkgroep ook voor de insecten van nut te zijn, hetgeen onze primaire doelstelling is natuurlijk.
In de zomer heeft Ben het gebied grondig bekeken en daarover het volgende gerapporteerd:

Ik ben er begin augustus geweest en door het natte voorjaar en zomer stond het gras er opvallend “goed” bij. Niet echt gunstig voor de warmteminnende insecten. Alleen de echte zandhellingen waren nog echt schraal en overal waren nesten van pluimvoetbijen te vinden, als je zou tellen waarschijnlijk een paar duizend. Dit is ook voor pluimvoetbijen echt veel en wellicht een van de grootste kolonies in Nederland. De heide stond door al het water ook prachtig te bloeien, en er vlogen opvallend veel hommels op, weinig solitaire bijen, wel de bleke vliegendoder, een graafwespensoort. Ook de mierenleeuwen waren talrijk in de steilrandjes die we gegraven hebben. Ook was er één st.jansvlinder, maar het was al begin augustus dus misschien een beetje aan de late kant, maar ze zitten er dus nog.

Afgelopen zaterdag, de eerste werkdag van de werkgroep van het nieuwe seizoen zijn we naar "De Zandkuil" geweest. We zullen hier volgens de planning de tweede zaterdag van maart 2013 opnieuw komen. Afgelopen maart had ik Ben gevraagd of hij ermee accoord ging dat ik een stel van de hoogstaande bomen zou ringen, d.w.z. de boombast rondom zodanig beschadigen dat de boom zou sterven. Dat is natuurlijk niet uit vernielzucht maar om staand dood hout te doen ontstaan. Dat is voor sommige houtwespen van groot belang en ten slotte is het hier een insectenreservaat nietwaar. Staand dood hout is er vaak niet veel in een bos. Hier in de zandkuil is 1 omgeknakte dode boom aanwezig die daar voor door zou kunnen gaan en verder niet.
Ab had voor mij een kettingzaag meegenomen die speciaal voor dit doel geschikt is en daar heb ik geweldig mee staan sjorren. Het zal nog een behoorlijk aantal jaren duren voordat het hout door de houtwespen zal zijn geïnfiltreerd, maar het begin is er.