In ons plaatselijk leugenaartje stond de aankondiging van "Ruig bier", een lokaal geproduceerd bier dat vanavond gepresenteerd zou worden in het restaurant "bij de buren" in Groenekan. Als echte "foodies" moesten we daar natuurlijk het onze van weten dus Roos en ik op naar "de buren".
Toen we bij het restaurant aankwamen stond de lokale omroep al iemand voor de deur, in de schijnwerper te interviewen; het werd allemaal serieus aangepakt. We kwamen binnen, precies om half tien, het in het krantje aangegeven aanvangstijdstip; het was nog rustig; dat zou het komende uur drastisch veranderen. We kregen een glas van het nieuwe bier aangeboden. We konden nog plaats nemen aan een tafel; daarna werd het staan voor degenen die na ons kwamen. We proefden van het bier: verrassend, kruidig. Ik vond het licht naar bloemen smaken; deed mij denken aan van die zon-overgoten bermen van wandelpaden in het voorjaar in de Dordogne; tijm, blaassilene, graslathyrus. Maar, aldus zeggen van de brouwer was het slechts hop, natuurlijk ook een bloesem die de smaak aan het bier had gegeven.
Een mooi bier, met veel karakter. Een pluim voor de brouwer, die overigens niet de naam Ruig draagt; ik vroeg hem nog of hij oorspronkelijk uit Oostzaan kwam; de naam Ruig is zo'n echt Oostzaanse naam, net als de Dood, Hottentot en Onrust, de naam van mijn Oostzaanse voorvaderen.
Het werd steeds kabaliger; toen we de laatste druppels hadden genoten gingen we er vandoor door de stille nacht van ons dorp.
Toen we bij het restaurant aankwamen stond de lokale omroep al iemand voor de deur, in de schijnwerper te interviewen; het werd allemaal serieus aangepakt. We kwamen binnen, precies om half tien, het in het krantje aangegeven aanvangstijdstip; het was nog rustig; dat zou het komende uur drastisch veranderen. We kregen een glas van het nieuwe bier aangeboden. We konden nog plaats nemen aan een tafel; daarna werd het staan voor degenen die na ons kwamen. We proefden van het bier: verrassend, kruidig. Ik vond het licht naar bloemen smaken; deed mij denken aan van die zon-overgoten bermen van wandelpaden in het voorjaar in de Dordogne; tijm, blaassilene, graslathyrus. Maar, aldus zeggen van de brouwer was het slechts hop, natuurlijk ook een bloesem die de smaak aan het bier had gegeven.
Een mooi bier, met veel karakter. Een pluim voor de brouwer, die overigens niet de naam Ruig draagt; ik vroeg hem nog of hij oorspronkelijk uit Oostzaan kwam; de naam Ruig is zo'n echt Oostzaanse naam, net als de Dood, Hottentot en Onrust, de naam van mijn Oostzaanse voorvaderen.
Het werd steeds kabaliger; toen we de laatste druppels hadden genoten gingen we er vandoor door de stille nacht van ons dorp.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten