Het eerste boekje dat ik via Boekwinkeltjes.nl had besteld lag zaterdagmorgen reeds bij me in de bus; degene bij wie ik het had besteld kwam aan de deur leveren bij degenen die in een straal rond Utrecht woonden. Ik kon er dus zaterdag in de trein naar Zandvoort direct in beginnen. Het was een leesadvies van Stephen Vizinczey of hoe je die naam ook schrijven moet in zijn fraai kritisch boek: "Waarheid en leugen in de literatuur".
Balzac schetst in "Eugénie Grandet" een leugenachtig, achterbaks milieu rond de dochter van een door goud geobsedeerde gierige rijkaard; 'smensen natuur wordt in dit, al zo'n kleine 200 jaar oude boek grondig gefileerd; de slechtheid in al zijn aspecten komt aan de orde.
Natuurlijk speelt het verhaal zich af in een wereld die wij niet meer kennen; paarden, dienstbodes, de diligence en geschreven brieven zijn dingen voor ons uit een grijs verleden; dit neemt niet weg dat het boek zeer leesbaar blijft; de verhaallijn van bijzondere klasse. Ik heb het boek met veel genoegen uitgelezen. De greep van de stervende vrek naar het vergulde kruis om de nek van de priester die de gang naar de hemelpoort voor de oude vast op een kier zet, kwam ik al eens eerder tegen in een boek van Dostojewski meen ik. Schitterend gevonden; goudzucht.
Ik heb het door ouderdom muf ruikende boekje in één ruk uitgelezen en ben nu begonnen in Stendhal, ook zo'n gelauwerd schrijver die overigens in zijn eigen tijd niet de verdiende waardering heeft gekregen. Ik ben benieuwd.
Balzac schetst in "Eugénie Grandet" een leugenachtig, achterbaks milieu rond de dochter van een door goud geobsedeerde gierige rijkaard; 'smensen natuur wordt in dit, al zo'n kleine 200 jaar oude boek grondig gefileerd; de slechtheid in al zijn aspecten komt aan de orde.
Natuurlijk speelt het verhaal zich af in een wereld die wij niet meer kennen; paarden, dienstbodes, de diligence en geschreven brieven zijn dingen voor ons uit een grijs verleden; dit neemt niet weg dat het boek zeer leesbaar blijft; de verhaallijn van bijzondere klasse. Ik heb het boek met veel genoegen uitgelezen. De greep van de stervende vrek naar het vergulde kruis om de nek van de priester die de gang naar de hemelpoort voor de oude vast op een kier zet, kwam ik al eens eerder tegen in een boek van Dostojewski meen ik. Schitterend gevonden; goudzucht.
Ik heb het door ouderdom muf ruikende boekje in één ruk uitgelezen en ben nu begonnen in Stendhal, ook zo'n gelauwerd schrijver die overigens in zijn eigen tijd niet de verdiende waardering heeft gekregen. Ik ben benieuwd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten