Door de Moerputten naar de Loonsche en Drunensche duinen

Brug van het halve zolenlijntje door het voormalig
moeras van de Moerputten. Mooi natuurgebied.

Om kwart voor acht hoorde ik door de open balkondeuren van m'n flatje een auto stoppen; ja hoor, dat was Ab; nooit te laat maar steeds te vroeg! We hadden een daggie wandelen gepland; was alweer een tijd geleden. Maar eerst een kop thee en daar gingen we richting Den Bosch. Het plan was om in de buurt van het Ziekenhuis, waar we een vorige keer waren geëindigd de auto neer te zetten en dan met een bus naar de Efteling te rijden en vervolgens terug lopen via de Loonsche en Drunensche duinen en het halve zolenlijntje door de Moerputten terug naar de auto. Het zou iets anders lopen.
Het was een heel probleem om een parkeerplaats te vinden in de buurt van het ziekenhuis; uiteindelijk kwamen we in de buurt van Vlijmen op een parkeerplaats in het natuurgebied, vlakbij het halve zolenlijntje. Terwijl Ab zijn schoenen verwisselde voor stevige wandelschoenen maakte ik - ouwehoer die ik ben -  kennis met een meneer die daar stond in vrijwilligerskleding van SBB. Ook kwamen er twee boswachters van SBB aanlopen en ik vertelde natuurlijk dat die meneer daar bij de auto een collega van hen was. En laat nou een van hen een goede bekende zijn van Ab, dus dat was direct gezellig daar op de parkeerplaats.

Roodborsttapuit gezien in de duinen

Zij wisten ook hoe we het beste konden lopen voor een bushalte. Dat was uiteindelijk in Vlijmen en er was idd een bus naar Kaatsheuvel, maar we moesten nog wel 20 minuten wachten. Idee van Ab om bij de slager vier heerlijk geurende gegrilde kippenpoten in te slaan, nog te heet om direct te nuttigen en met de bus op weg. Op een bankje bij een groot water de kippenpoten soldaat gemaakt en toen weg naar het prachtige natuurgebied.
Onderweg leerde ik van Ab weer het geluid van enkele vogels te herkennen en de namen van enkele wilde planten. De spotvogel was weer een nieuwe voor mij.

Uiteindelijk kwamen we bij de duinen aan; prachtig stuifzand met hier en daar natte plekken, veroorzaakt door een ondoordringbaar laagje in de bodem aldus Ab.
Met behulp van de GPS liepen we naar de wereldplaats Giersbergen waar we ons een uitsmijter lieten smaken. De meegenomen boterham en kippenvleugeltjes bleven wat triest achter in mijn rugzak.
Vanaf Giersbergen naar het afwateringskanaal en door de miezerregen die intussen op ons neerdaalde terug naar het halve zolenlijntje en naar de auto. Op weg naar huis kon ik mijn ogen slechts met moeite open houden. Maar thuis ging het wel weer. Als toetje voor de hele dag eten had ik nog yoghurt met van die heerlijke aardbeien van "die rooie" van de markt. Het is ongelooflijk hoe Ab en ik ook nooit uitgepraat raken; was weer een heel gezellige dag!