 |
| sperziebonen, eieren, tomaten, courgette, appels en andijvie van de Vennerij |
De aanloop vanuit Ommen geloof ik zo langzamerhand wel en daarom besloot ik om vandaag in Vilsteren te beginnen met de Vennerij exploitatie, ik wilde voor mezelf nu ook eieren en tomaten inslaan en de omgeving van Vilsteren beter leren kennen. Dat zou prima lukken. De dag begon gezellig, de hulp van Roos kwam vandaag en was jarig bovendien, dus extra gezellig. Ik moest voor een goede aansluiting met het buurtbusje naar Vilsteren de trein van 10 uur halen, die bleek 10 minuten vertraging te hebben en dankzij een stevige run en een clemente conducteur haalde ik de trein naar Dalfsen precies. Daar stond het busje al te wachten met een gezellige chauffeur die mij bij Vilsteren op de halte uitliet. Een prachtig buiten en verderop een molen. Roos had al aangegeven in de track hoe ik op een mooie manier het dorpje kon verlaten, kwam mij inderdaad ook bekend voor en even later stond ik op de oude track die ik ook gistern gedaan had en daar kwam ik ook bij de Vennerij. Ik nam van alles mee, eieren, tomaten, een zak sperziebonen, een enorme krop andijvie, appels en een courgette. Geld in het busje gedaan, bammetje opgesmikkeld en weer verder. Ik had thuis al het stuk met de betonweg veranderd, maar onderweg zag ik aantrekkelijke zijpaden die prima in de route pasten en zo liep ik door onbekend terrein op het landgoed Rechteren, een plek die Roos redelijk goed kent en inderdaad kwam ik op zeker moment langs een heideveldje waarvan ik kon vaststellen dat we daar al eens geweest waren en daar paste ik de track dan ook op aan. En een heel stuk verder zag ik dat ik het bekende Willemspad ook kon integreren in de track. Op het bankje ben ik neergestreken om even van de omgeving te genieten, Een schitterende libelle gebruikte mijn broek als rustplaats en kwam iedere keer weer terug. Ik zag een grappig soort interactie tussen deze libelle en een wesp, niet de normale wesp die wij kennen maar eentje met een soort pluizige antennes. Het leek wel of ze elkaar als potentiële prooi beschouwden. Ik liep weer verder en even later ontmoette ik voor de tweede keer de meneer met de rolstoel die hier zijn lievelingsplekje heeft. We spraken weer langdurig met elkaar en voordat ik verder liep spraken we af dat we elkaar nog wel eens zouden ontmoeten alhier, hij zit hier meestal als het mooi weer is.
En dan het laatste stukje naar het station Dalfsen, ik had de sneltrein en tot mijn verbazing en groot genoegen sloot deze keurig aan op mijn stoptrein naar Bilthoven! En daar constateerde ik dat de WiFi het nog steeds doet zodat ik deze blog kon schrijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten