Geen radslag!

 

Lieva is toch gegroeid!

We ontmoetten elkaar op station Oss, Roos vanuit Wijhe en ik vanuit Bilthoven, we gingen samen naar Mariska. De dochters hadden herfstvakantie en gezellig om hen weer eens te ontmoeten, was alweer een tijd geleden. Mijn mond viel dan ook open toen ik zag hoe Lieva was gegroeid, voor m'n gevoel wel een kop groter geworden. Guusje viel me mee, ik kon haar nog makkelijk optillen om een pakkerd te geven. De teckel hield z'n gemak maar moest van de opwinding wel erg blaffen en een teckel doet dat met een diepe bas-blaf die je door merg en been gaat. Lekker aan de koffie en bijbabbelen. De meisjes honderduit van alles vertellen maar even later gingen ze op verzoek van Mariska rustig tekenen. Natuurlijk moesten we de tekeningen bewonderen en ik vroeg of ze nog eens een dansje voor wilden opvoeren. Mariska zocht de muziek erbij en daar gingen ze: "geen radslag in de kamer", zeiden ze zelf al maar verder, keurig in de maat en een ingewikkelde volgorde van bewegingen, leuk om te zien hoor.

Guusje bij opa op schoot

Tussendoor kwam ook vader Gideon naar beneden, hij was keurig afgevallen en deed nu al enkele maanden intensief aan fitness, hij had dan ook een indrukwekkende spierpartij ontwikkeld en had gelukkig geen diabetes meer, een hele opluchting. Hij wilde nog vele kilo's afvallen en zo te zien is "de knop echt om", en gaat het er nu ook van komen, het "zou eigenlijk wel moeten", heeft plaats gemaakt voor echte activiteit, dus dat komt wel goed. Mariska zag erg tegen haar examen, de volgende dag, op, ze keek er gewoon een beetje sip bij. 
In de loop van de middag gingen wij weer naar de bus en op station Oss namen we afscheid: "tot vrijdag", tja, we zijn tweehuizig, maar al met al zien we elkaar bijna iedere dag en anders spelen we wel stepbridge vanuit onze twee adressen.