Soms gun ik me zelf nauwelijks de tijd om Bloggies te schrijven. Dat is op dit moment ook eigenlijk het geval. Vorige week heb ik de hele stapel boeken van de Lanny Budd serie van Upton Sinclair binnen gekregen; dat zegt genoeg. Het kostte me 40 euro maar dan heb je ook wat. Lanny Budd, geesteskind van Upton Sinclair, mijn oude vader had het altijd over die boeken hoewel ik hem er nooit in heb zien lezen. Ach ja, als je dan wat ouder wordt en niet meer de recalcitrantie van de jeugd dan ga je die boeken ook maar eens lezen. Dus lang geleden las ik die eerste twee boeken die ik mijn hele leven al in de ouderlijke boekenkast had zien staan. Fascinerend. Maar via een erfenis had vader ook de hele serie nog in een andere boekenkast en die ben ik toen ook maar gaan lezen. Bij het verdelen van de spullen zijn die boeken teloor gegaan. Mijn broers hoefden ze niet en ik vond het wel erg veel allemaal, dus weg met die zooi. Toen al dacht ik: "daar krijg je ooit spijt van".
Mijn goede vriend Peter C kende de naam Lanny Budd ook van vroeger. Ik heb hem het eerste boek van de serie, ja ja, het exemplaar van mijn oude vader gegeven, maar hij moet het nog steeds ter hand nemen. Ik moet het hem eigenlijk afraden want de serie is verslavend en buitengewoon lang.
Die Lanny Budd heeft als sleutelfiguur alles wat van belang was in de jaren van voor WO I tot het sterven van Stalin zo'n beetje meegemaakt. Vandaag (eerste kerstdag) heb ik boek 3 afgesloten en heb dus even tijd voor een paar Bloggies.
Maar wie schetst onze verbazing; Lanny Budd lijkt nog steeds onder ons te zijn. Onlangs waren we op onderzoek naar WO I en hebben en passant ook Fort Hackenberg, onderdeel van de Maginot linie bezocht. En daar was ook Lanny Budd. Kostelijk, met kleding uit de jaren dertig, met stropdas, met een ouderwets kettinghorloge en een even ouderwetse vilten hoed op. Alleen het kortgeknipte bruine snorretje ontbreekt. Ik moest een foto nemen van deze jonge heer op de achtergrond van het wachtlokaal. Ik noem hem Lanny Budd.
9 opmerkingen:
Hoe herkenbaar! Ik las (en herlas!) de Lanny Budd- cyclus op aanraden van mijn vader en deed o.m. daaruit mijn geschiedkundige belangstelling op. Vergeefs probeerde ik mijn kinderen zover te krijgen...
Tja Eric, heel herkenbaar die reactie van je kinderen ook. Mijn vader had het vaak over Lanny Budd omdat het zo'n goede serie was. Dus, moest ik er niets van weten; de recalcitrantie van kinderen nietwaar. Maar toch, zo rond mijn veertigste heb ik de hele serie met plezier gelezen tot Stalin zo'n beetje; toen begonnen de waarzeggers me een beetje de neus uit te komen. Het thema is iets te lang uitgemolken misschien. Maar die eerste boeken vind ik na herlezing weer schitterend. En het is geschiedkundig ook juist. Alles wat ik nazoek op Internet klopt als een bus. En Upton had geen Internet tot zijn beschikking. Had dus een zeer brede kennis. Hij heeft zich beschikbaar gesteld als presidentskandidaat van de VS; dat is niet niks!
Ik heb de serie gekregen van mijn vader die hem al 30 jaat in bezit had, nu nog zijn de boeken in perfecte staat en ben ik begonnen aan Drakentanden een paar uur geleden :-)
Anoniem, ik moet je adviseren om ook de eerste twee boeken te lezen, Einde van een wereld en Tussen twee werelden. De hele aanloop naar WO I wordt erin beschreven. En natuurlijk het interbellum, de periode tussen de twee wereldoorlogen. De boeken van Upton Sinclair waren in de tijd van onze ouders, de oorlogsgeneratie zal ik maar zeggen een belangrijk gespreksonderwerp. Mijn vaak genoemde vriend Peter C kende Lanny ook van zijn vader en jij ook kennelijk. Mijn vader idem dito.
Ik ben erg onder de indruk van Sinclair en steek dat niet onder stoelen of banken in mijn Bloggies.
Ik heb de serie ooit gekregen van mijn moeder, al de boeken waren nog in topconditie, nu nog twee delen te lezen :-)))
beste Lezers,
Ik ben het volledig eens met de meeste spekers. De serie is verslavend. Als 16-jarige heb ik nog thuis de eerste keer een groot deel van de serie gelezen.
Nu als achtenvijftig-jarige heb ik de hele serie nogmaals in een aantal jaren opnieuw gelezen. Vooral de geschiedkundige details en beschrijving van de sfeer van de besproken era blijft boeien. Maar ook ik hou niet zo van de uitwijdingen over seances, daar lees ik maar overheen.
Nu heb ik de serie doorgegeven aan een oudere neef.
groet henk de koning, Barendrecht
In mijn jeugd ontdekte ik serie in de plaatselijke bibliotheek. Heb toen alle delen in een adem uitgelezen. Ik mocht ze eigenlijk niet meenemen (ik was te jong) maar het is mij toch gelukt om alles mee naar huis te krijgen.
Hein Klop schrijft:
Lanny Budd heb ik lang geleden mogen lezen. Ik bezit nog steeds de volledige reeks uitgegeven door Servire. Maar waar ik nooit een verband heb kunnen vinden is naar de werkelijk bestaande Budd Company. Alles omschreven in de romans is echt. De Budd Company is in 1972 verkocht aan Thyssen. Later Thyssen-Krupp-Budd. Zeer actief tijdens WW2 in productie van veelerlei metaalwaren voor US Army.
Een jaar lang heb ik erover gedaan om de hele serie te lezen. Hooguit 15 pag kleine lettertjes per dag/nacht. Meer kan je niet verwerken. Interessant, Intrigerend, verslavend, informatief. Ben zelf van 1937 en weet nog veel van de oorlog. Geschreven op literair niveau. Was ook een radioserie kort na de oorlog. Vaak met vrienden die de serie ook lazen, besproken.
Een reactie posten