Als commentaar op mijn Blog van 20 april zegt Rosasharn dat ik de voedselcrisis wel wat serieuzer mag nemen. Een tekort aan water zou zich als eerste probleem aandienen. Natuurlijk neem ik een voedselcrisis serieus. Daar zitten we nu al middenin alleen is er heden wel voldoende voedsel maar de kwaliteit is slecht; zeker in Nederland waar de prijs belangrijker wordt gevonden dan de kwaliteit, moet er behoorlijk gezocht worden om kwalitatief goed voedsel te vinden. En dan bedoel ik niet gezondheidsaspecten maar met name de smaak.
Maar daar gaat het Rosasharn natuurlijk niet om en dit antwoord is ook meer een plagerijtje. Waar zij op doelt is natuurlijk het dreigend tekort aan voedsel. Overigens is een dreigend tekort aan voedsel voor iedere biologische soort een zwaard van Damocles. Indien meer voedsel automatisch betekent "meer individuen", dan wordt een nieuwe grens bereikt van een zgn. tekort aan voedsel. Tot halverwege de negentiende eeuw leefde de mens altijd in een sterke afhankelijkheid van het beschikbare voedsel. Hongersnoden en massaal sterven bij misoogsten was toen gebruikelijk; een afschuwelijke situatie die we natuurlijk ten ene male moeten zien te voorkomen. Met de eerste groene revolutie halverwege de negentiende eeuw, waarbij verbeterde landbouwtechnieken, zaadveredeling en kunstmest een rol speelden, ging de voedselproductie omhoog en daarbij ook de wereldbevolking. En natuurlijk komt er dan weer een nieuwe grens in zicht. Een tweede groene revolutie heeft inmiddels plaatsgevonden, maar ook daarvan lijken de grenzen in zicht v.w.b. de verhouding tussen productie en de hoeveelheid consumenten, hoewel?
Maar heden is er een rare situatie in de wereld waarbij enerzijds het rijke, vermogende deel te dik wordt door een overvloed aan eten terwijl anderzijds het onvermogende deel van de mensheid soms zelfs onvoldoende heeft. Het aantal overmatig dikke mensen is heden voor het eerst groter dan het aantal mensen met ondervoeding; het leidt tot ernstige gezondheidsproblematiek. In de verenigde staten, waar de mens zo langzamerhand door het overgewicht een soort karikatuur van zichzelf is geworden, heeft de legerleiding haar zorg uitgesproken over de slechte conditie van potentiële recruten door overgewicht. Heden gaat het minder om de hoeveelheid beschikbaar voedsel in de wereld maar waarschijnlijk vooral om economische ontwikkeling en een daarbij behorende herverdeling.
Edoch, "Wageningen" ruikt haar kans om verder te gaan in de ontwikkeling van de vertechnologisering van de voedselvoorziening en luidt de noodklok en de regering met als voorvrouwe Gerda Verburg, gaat daarin mee; insecten eten, agroparken, het kan niet gek genoeg of het moet ontwikkeld worden en dat zal "Wageningen" graag doen mits er (veel) subsidie komt. Echter, wanneer er geen rem wordt gezet op de bevolkingsgroei zal er altijd weer een nieuwe grens aan de dageraad verschijnen. Wat dat betreft kunnen we ons wellicht beter spiegelen aan China met haar één kind politiek en onze voedselvoorziening wat meer naar de menselijke maat toesnijden, d.w.z. lokaal en kleinschalig. Good, clean and fair!
2 opmerkingen:
de titel dekt de lading niet van dit stuk...
"Ironie" heet dat; iets anders zeggen dan dat je bedoelt. Daar heb ik nog ergens een tractaat over liggen. Hoop het ooit tegen te komen in m'n rotzooi.
Een reactie posten