Palen laaien

Wat een prachtig weer vandaag. Een schitterende wandeling gemaakt langs het Tienhovens kanaal. Eerst met bus 58 van af de halte vrijwel direct voor de deur naar Hollandse Rading en van daaruit door het bos richting Tienhoven. In het vroege voorjaar is het groen aan de bomen zo prachtig licht van kleur en de bladeren zijn nog zo teer. De sfeer in dit oud stuk bos is bijna betoverend. Dan uiteindelijk via het bos, langs boerensloten naar de Egelshoek, een oude buurtschap, niet te verwarren met de camping met de zelfde naam. Een dissonant is het voortdurend gebrom van de "sport"-vliegtuigjes van vliegveld Hilversum. Links ligt het Bert Bospad (ook een aanradertje). maar wij gingen verder naar de theetuin, een ontzettend leuk particulier initiatief van een mevrouw die haar prachtige tuin ter beschikking stel van passerende fietsers en wandelaars; lekker even zitten met een kopje thee. Toevallig zette zij alles klaar voor de theetuin op het moment dat wij passeerden. Zij meldde ons dat het ten tijde van de IJslandse aswolk heerlijk stil was zodat je de vogels schitterend kon horen. Eerlijk gezegd was het geluid van de vliegtuigjes mij nooit als erg storend opgevallen, zo veel kabaal is het nou ook weer niet, maar zonder is natuurlijk wel fraaier. Overigens even verderop hoor je er nauwelijks meer iets van. En na twee kopjes thee gingen we natuurlijk verder. Langs het Tienhovens kanaal liggen aan twee kanten uitgestrekte terreinen van Natuurmonumenten. Aan de Utrechtse kant is moeite gedaan om groeiend veen te herstellen en dat geeft een werkelijk schitterend resultaat met flauw oplopende oevers, veel bloemen en vooral veel amfibieën en vogels. Aan de andere kant is er meer verruigd weiland dat deels ook door oppompen van water nat wordt gehouden; goed voor allerlei diersoorten waaronder vogels, het was dan ook een gekwinkeleer van jewelste. Tal van vogelaars staan er met kijkers; één van hen spraken wij aan en hij toonde ons de roodborst tapuit. Wij zelf fotografeerden een zwaan die op z'n kop in het water stond om nog van de bodem wat lekkers te kunnen oppakken. Ook zagen we een kleine ringslang. Aan het eind van het pad keerden we en liepen we met de zon in het gezicht terug. Onderweg kwamen we in gesprek met een veldmedewerker van natuurmonumenten die werkzaamheden verrichtte in de eendenkooi die halverwege ligt. Hij was palen aan het sjouwen die nodig waren voor het herstel van één van de pijpen in de kooi. Wij vroegen of de kooi wel eens te bezichtigen was; dat bleek het geval: iedere laatste zondag van de maand, bij mooi weer en in de zomermaanden kan de kooi bezichtigd worden onder leiding van vrijwilligers. Maar wij mochten er ook in nu hij toch bezig was. Wij hielpen hem door gezamenlijk een paar palen naar de kooi te dragen en hebben de kooi uitvoerig bekeken. Je kende de verhalen van de onderwijzer van school en ook mijn vader had me wel eens verteld hoe dat vroeger ging en dat er vaak eeuwenoude rechten waren om een eendenkooi te mogen beheren, maar ik had er nog nooit eentje gezien. Een prachtig klein natuurgebiedje rond een waterplas. Rozig van zon en wandelen de dag afgesloten met een avond in de bridgeclub.