De co-habitatie van de mens met de techniek

Als je nou eens in alle rust om je heen kijkt en de moderne mens
vergelijkt met die zelfde mens van pakweg 30 of 100 jaar geleden of
zelfs maar 10 jaar geleden dan valt toch vooral op hoe innig we
individueel zelfs zijn verknoopt met de techniek. Een polshorloge of
vroeger zo'n prachtige gouden knol op je borst om de tijd te kunnen
vaststellen is natuurlijk al veel langer onderdeel van ons bestaan.
Ook een bril, voorzien van steeds betere lenzen bepaalt al meer dan
een eeuw de individueel getorste techniek. Maar tegenwoordig is toch
de GSM met zijn steeds maar toenemende functionaliteit een verlengstuk
van de mens als individu geworden. Destijds vond ik de portable PC
zo'n schitterende vinding en ik weet nog dat ik met een loodzwaar
apparaat in de trein naar Luxemburg ben gereisd en daar ergens op een
bankje gedurende een half uur (want toen waren de batterijen al leeg)
wat aan een stuk heb zitten werken. Het gaf me een heerlijk gevoel van
vrijheid dat je zomaar ergens in het groen, omringd door vogelgeluid
en de natuur toch met zo'n geavanceerd apparaat als een computer kon
werken.
Ook de walkman en later de diskman vond ik schitterende uitvindingen
waarmee je de omgeving kon kiezen bij je activiteiten dus wandelen met
een symphonie van Mahler op je hoofd en werken op een bankje in de
natuur.
Maar de GSM kwam en biedt de mogelijkheid om altijd en overal met
iedereen te praten, te communiceren. En dan natuurlijk Internet;
vanuit iedere plek in de wereld, vanuit een Internet café kun je
mailen, of praten en foto's uitwisselen. En de techniek staat niet
stil: de GSM kan fotograferen, mp3'tjes afspelen, Internet toegang
verlenen en wie weet wat de techniek nog meer voor ons in petto heeft.
Als je dat vergelijkt met de opkomst van de techniek gedurende de
industriële revolutie. Grote apparaten, aangedreven door stoommachines
die met grote brede drijfriemen met elkaar verbonden waren. Vies,
lawaai, lange werkdagen binnen bedompte en stinkende fabrieken.
De teneur van mijn verhaal moet vooral zijn dat het samen met elkaar
gaan van techniek en de mens zo heel geleidelijk tot zoveel harmonie
en meerwaarde heeft geleid. Denk eens aan een astronaut die, verbonden
met een lifeline aan het ruimteschip vrij zweeft in de meest vijandige
omgeving die je maar kunt denken: de vrije ruimte. Door de intensieve
samenhang van mens en techniek kan deze barriëre overwonnen worden. En
waar zal zij verder nog toe leiden?