Shame and scandal

Vanmorgen vroeg keek ik of er nog berichtjes waren, en ja hoor, een bericht via WhatsApp over de misstanden bij donorconceptie, het kan niet op. Dit keer van een van de moeders van m'n "donorkinderen". De verre overschrijding van het aantal donorkinderen per donor is nu weer het onderwerp dat grote emotie teweeg zou brengen bij betrokkenen.

Één van de effecten van al die negatieve berichtgeving is toch vooral dat negatieve aspect wanneer KID, toch goed en altruïstisch bedoeld, ter sprake komt. Ik trek me daar persoonlijk niets van aan maar het doet me geen goed. Ik heb ooit gedoneerd omdat ik eenieder met onvervulbare kinderwens dat gunde en het was zo'n klein gebaar. Maar het heeft een lawine aan gevoelens en wonderlijk handelen teweeg gebracht. Het is ook niet niks, het betreft de essentie van "het leven", het voortbrengen van nageslacht. Maar ja, er was ook geld mee te verdienen en het resultaat waren dan wel babies maar werden uiteindelijk volwassen mensen met hun vragen. Daar is onvoldoende bij stilgestaan vooraf.

In m'n kop rollen de gedachten door elkaar en denk ik ook aan "vroegig". Toen gingen dames met kinderwens zonder partner dat ergens "halen", zoals Jan Wolkers grof aangaf: "op vakantie in Griekenland bij zo'n visser met de visschubben in z'n borsthaar". En dan moet ik ook denken aan dat gekke liedje "Shame and scandal in the family". De maatschappelijke chaos zal voorlopig wel blijven vrees ik.