De slanke sleutelbloem

Ik hoef er niet eens de wekker voor te zetten, strijk en zet word ik "apevroeg" wakker en kon nog even blijven liggen tot 5 uur. Daarna wassen, scheren, ontbijt en de tas inpakken voor een wandeling door het Savelsbos. Ik had het boek over de Anabasis van auteur Dan Sleigh op de e-reader waardoor de treinreis naar Maastricht wel heel erg snel ging. Spannender dan het origineel van Xenophon en zeer vloeiend geschreven. Wat werd er in die tijd, meer dan 2000 jaar geleden toch geknokt en makkelijk gestorven.

Om iets over 9 uur zat ik op "het bankje" naar de vogels te luisteren en een tweede ontbijt te nuttigen. Flink water gedronken en vort met de geit. Het verschil qua bloeiende planten was duidelijk, het speenkruid was alweer uitgebloeid en vergeeld, veel nieuw spul waaronder hondsdraf, Salomonszegel, muscuskruid en talloos veel witte bloeiers, hoornbloem en zo. Ik genoot, kwam nog uitvoerig in gesprek met een heel wat fanatieker en deskundigen plantenman, nam niet weg dat we genoeglijk met elkaar van gedachten hebben gewisseld. Totaal is het zo'n 10 km van noord naar zuid door het Savelsbos. Zo op tweederde zag ik, naar ik vermoedde, de lang verwachte sleutelbloem. Op dat moment kwamen er twee boswachters aangeslenterd en inderdaad, het was de slanke sleutelbloem. Mijn dag kon niet meer stuk, maar ook de gele bosanemoon, een zeldzame plant die ik al eerder had gezien en op de foto gezet, maar nu ook op naam dus.

Nog een klein stukje en door naar de bushalte "splitsing" waar het buurtbusje exact op tijd kwam aanscheuren. Dan Sleigh kon me slechts tot Roermond een beetje bij de les houden, daarna moest hij de strijd met Morpheus aangaan, ik zakte steeds weg. Thuisgekomen lekker aan de thee.

Lunchen met Asbjörn

Vorige week of de week daarvoor vroeg hij mij of ik vandaag tijd had om elkaar te ontmoeten. Daar houd ik mijn agenda graag voor open, zo vaak zie ik hem niet, maar als hij even in NL is dan probeert hij meestal een treffen te regelen. Hij heeft het altijd zo druk met z'n werk, uiteindelijk konden we elkaar pas om 14.00 uur ontmoeten op Utrecht CS en gingen we op zoek naar een gezellig plekje om wat te lunchen. Ach, ik had al geluncht maar er kan altijd wel wat bij en daar ging het ook niet om. We zijn beiden nogal goed van de tongriem gesneden en er vallen geen stiltes, iedere keer dat we elkaar ontmoeten heb ik het fevoel dat we elkaar beter leren kennen. We spraken nu ook wel over een groot scala van zaken, waaronder ook heel persoonlijke dingen. Was fijn. We dronken nog ergens anders en liepen naar het station. Hij moest nog naar een werkafspraak in Amsterdam. We namen met een warme hug afscheid met een: "tot de volgende keer in Londen".

Op naam brengen

Vandaag had ik afgesproken met nicht Margreeth, dit keer niet primair om te wandelen maar om de oude fotoboeken van onze grootouders en van haar ouders te bekijken en de haar onbekende personen door mij, haar 10 jaar oudere neef, te laten identificeren, "op naam brengen" wordt dat bij de NEV genoemd.

Er was nogal wat malheur op het spoor maar uiteindelijk kwam het goed en zaten we aan de koffie met de fotoboeken voor ons neus. Ik graaf graag in het verleden en vond het erg leuk om een nieuwe blik in ons familiverleden te werpen en kon ook een paar mensen die Margreeth onbekend waren voor haar benoemen, waaronder onze betovergrootvader, Jan Onrust, de vader van de vader van onze oma, leuk toch?!

We lunchten en daarna aan de wandel langs een afgedamde voormalige arm van de Maas. Op het station namen we afscheid, we gaan elkaar weer zien in Egmond, samen met broer Henk door de duinen wandelen en hopelijk de nachtegalen horen.

Workum

Vanuit Wijhe is Friesland aanzienlijk sneller bereikbaar, dat wilde ik vandaag eens uitproberen. Ik wilde over de dijk langs het IJsselmeer vanuit Molkwerum, via Hindeloopen naar Workum en daar slager Blom bezoeken en het Jopie Huisman museum bezoeken.

Ik had de keus om vroeg te vertrekken, d.w.z. om 9 uur of wat later en dan lekker een dinertje op het gezellige dorpsplein en na 18.30 weer inchecken. Het werd de tweede mogelijkheid, ik vond het ook wel leuk om daar wat te eten.

Het was dan wel dichterbij dan vanuit de Bilt, maar het was toch al met al over 12.00 uur toen ik vertrok van station Koudum-Molkwerum. Eerst naar Molkwerum over het fietspad waar eenieder vriendelijk groette. Een mooi plaatsje met verderop de oude zeedijk die begraasd wordt door schapen en hier en daar ook lammeren. Het was best guur in de koude wind, maar daar had ik op gerekend. Over talloze hekken geklommen, tussen de schapendrollen laveren en daar kwam Hindeloopen in beeld, vanuit de verte die fraaie bescheiden toren. De deur van de kerk stond open, dus pet af en even binnen kijken. Mooi orgel en vooral sober protestants qua inrichting, best imposant. Verder gelopen door het dorp, langs het leugenbankje en op dat bruggetje van de 11 stedentocht en het stadje weer uit op weg naar Workum.

Daar aangekomen zag ik tot mijn genoegen dat er een restaurant open was op het plein. 

Ik liep even door naar het museum en werd hartelijk begroet door twee dames die de balie bemanden. Natuurlijk raakten we in gesprek en hoorde ik dat slager Blom gestopt was en dat er geen opvolging was. Jammer. Maar de combi tentoonstelling van Huisman en Helmantel was zeer de moeite waard. 

Na bezoek aan het museum heb ik wat gegeten en nog even via het kerkepad de verten bekeken. Mooi hoor dat Friese weidegebied. Was een fijne dag die Roos en ik hebben besloten met bridgen.

Frieda Belinfante

Vanmorgen een concert bijgewoond met als Leitmotiv het leven van Frieda Belinfante, een vrouw met veel kanten, waaronder vooral de muziek. Cellist, componist en dirigent. Zij was de eerste vrouw ter wereld die de baton mocht hanteren voor een groot orkest. Maar ze stond ook haar mannetje tijdens WO II in het verzet. 

De muzikale component van het concert, dat feitelijk meer werd gedragen door de voorlezing die pianiste Lineke Lever en celliste  Oihana Aristizabal Puga afwisselend verzorgden, bestond uit composities die samenhingen met het leven van Frieda. Was een boeiende versmelting van muziek en verhaal over een heel bijzondere vrouw.

Helaas hadden we beiden (expres) geen telefoon bij ons, dus geen foto.

Gewoon geen thee drinken

Vandaag voor een verjaardagspartijtje naar Papendrecht. Ik had woensdag al expres tutti frutti gekookt voor de jarige Joris die 5 jaar was geworden. Ik zag dat hij dit gezonde fruithapje wist te waarderen, net als vroegig z'n vader Peter.

Met de bus is het een hele rit en om dat zonder problemen tot het eind toe te halen vergt voor mij een streng drink regime, dus geen thee bij het ontbijt.

De beide opa's en oma's waren aanwezig plus een leuk stel jonge mensen, buren, ook met twee kleine kinderen. Anneke had Jokes drietal te logeren gehad en die liepen ook rond in de tuin. Met een lekker stuk appeltaart installeerde ik me in de tuin bij de kinderen, vind ik altijd leuk om mee te maken.

Al snel verplaatste het hele gezelschap zich naar de tuin. Leuk gesproken met de buurtjes en lekker met Marijn op schoot. En toen weer helemaal terug naar Wijhe met bus en Intercity's. 

Met de vlinderbus

 

Roos had voor vandaag een wandeling tussen Rijssen en Markelo gepland. Via Deventer naar station Rijssen en daar stond een zgn. Vlinder bus op ons te wachten, een belbus die Roos had besteld en ons naar de bushalte Leemspoor bracht. Direct begon daar de fraaie wandeling door een mij onbekend stuk Sallandse heuvelrug. Een klein herinneringsmonument memoreerde dat hier door toedoen van hoogleraar Barkman, bioloog een ander tracee werd gekozen dan het hier gelegen fraaie natuurgebiedje, hulde! Ik vermoed dat hij de vader was van een mij bekende.

Roos was hier al eerder en had niets teveel gezegd, dit gebied, Borkeld genaamd was schitterend en zo te zien weinig betreden.

Uiteindelijk kwamen we in Markelo en vijf minuten later de bus terug naar Deventer. Daar namen we de Intercity naar Utrecht en door naar de Bilt.

Busje kwam niet

Had ik een vroege busrit naar Utrecht CS gepland, was de eerste rit - van 6 uur - uitgevallen. Dat constateerde ik overigens pas op de halte. Ik had een vervolgbezoek aan het Savelsbos gepland en gooide m'n plannen maar om. Natuurlijk had ik een bus later kunnen nemen, maar ja, dan gaat m'n kortingsabonnement niet op, mijn Noord-Hollandse zuinigheid kan dat niet hebben har har.

Dan maar weer een "zwart boertje", oftewel van Leuvenum naar Nunspeet, nu direct via de nieuwe route aan de andere kant van het spoor.

Met de fiets naar het station en met de trein van 9.30 naar Harderwijk. Op de bushalte stond een groepje studenten die biologisch onderzoek gingen doen bij kasteel Staverden aan de vegetatie bij de beek.

Ik liep vanaf halte de Zwarte Boer de bekende route en sloeg voor het Hulshorster zand af om de snelweg en het spoor over te steken. Via landgoed Hulshorst richting Nunspeet en lunchen op een bankje. Ik had koffie, boterhammen, een sinaasappel en een appel! Er kwam een meneer bij me zitten en vanzelfsprekend kwamen we in gesprek. We besloten om een stuk samen op te lopen, was genoeglijk. Enkele kilometers verderop scheidden zich onze wegen en even later zat ik in de trein naar Roos. Lekker samen gegeten, ze had heerlijk mals gesudderd buffelvlees en gebonden soep.

Geniaal!

Vandaag kreeg ik een videootje van Joke met Mees achter een bord met stukjes brood. Hij zat niet zozeer te eten: "nee, daar begint ie niet aan!", maar hij speelt ermee en af en toe gaat er een stukje naar z'n mond zoals kleintjes dat met alles doen. Het ei van Columbus. Geniale actie van dochter en ik maakte de grap dat ze deze bevinding maar moest publiceren. Ze had het kennelijk ergens gelezen, maar goed nagedacht hoe kleintjes in elkaar zitten.

Intussen kreeg ik ook een foto van het jurkje, gedragen en geshowd door Ronja. Gelukkig is het toneelstukje al vrijdag, het jurkje is wel krasjes geworden zei Joke gisteren al. Tot vannacht 2 uur is ze ermee aan het werk geweest. Bewondering hoor dochter!

Afwisselende familiedag

1 april, grapjesdag, maar ook de verjaardag van kleinzoon Joris. Makkelijk te onthouden, m'n agenda attendeerde me en ik appte schoondochter Jessica met de felicitatie. Ik kreeg een paar leuke foto's van de vroege viering van dit heuglijke feit.

Vervolgens ging ik - aanzienlijk later dan het oorspronkelijk plan - naar Joke die druk.bezig was met naaigerei, een kleurig groene jurk voor het toneel optreden van haar dochter Ronja. Ze liep nog wat peinzend met schaar en groene lappen en wat kant, improviserend en vroeg mij zelfs om een mening. Ik kon me geen voorstelling maken en verliet mij op m'n vermogen om wenselijk te antwoorden. Ik vermoed niet dat ik iets heb bijgedragen aan het uiteindelijk resultaat.

Intussen werd Mees wakker, hij wilde niet meer eten, slechts de moedermelk kon zijn goedkeuring wegdragen. Nou, dat hebben we geweten. De gedachte is natuurlijk dat honger op zeker moment wel tot eten zal dwingen, nou, niets daarvan. Hij weigerde alle lekkers. En daar zat ik met een hongerig kind van anderhalf jaar, niets willen eten en krakend van de trek. Joke moest echt de andere twee ophalen van school. Mees werd huilerig, ik nam hem op schoot en probeerde hem te troosten, hij ging af en toe zo tekeer dat ik dacht dat hij buikkramp had, een koliek? En dan werd hij weer rustig en z'n leuke zelf. Maar eten, ho maar?! Joke probeerde van alles, maar hij spoog gepureerd eten gewoon uit. Hij wilde moedermelk. Uiteindelijk heeft ze hem op die manier en zichzelf de rust gegeven. Had ze ook nodig om het jurkje af te maken.

Ik ging in de middag met de drie kinderen naar de kinder speeltuin met glijbaan. Ze gingen steeds gekkere dingen doen tot ik het genoeg vond en met Mees terug ging. Intussen had Joke het eten gemaakt. Mees wilde niks!

Pas toen Pieter thuis kwam gaf ze zich gewonnen en Mees het gewenste. De rust keerde weer. Ronja liep nog een klein stukje met me mee naar het station. Was een enerverende dag geweest. 

Joke was tot 2 uur snachts doorgegaan tot het jurkje af was. Een snoezig resultaat!

Waterbuffels

Voor vandaag had Roos een track voorgesteld door voor haar bekend gebied en bereikbaar met de bus van Wijhe naar Deventer. Het werd een mooie wandeling waarbij ik af en toe stukjes herkende, we hebben in deze contreien wel vaker de benen gestrekt. Een leuke plek om koffie te drinken die Roos gebruikte om door tweedehands kleding te snuffelen en ik om twee stukken ontbijtkoek te scoren. 

Via de bekende pruimen boomgaard verder. In een kleine omheining stonden twee bijzondere schapen van een ras dat zich op natuurlijke wijze op een eiland heeft ontwikkeld, klein van stuk en flink behaard.

Het doel van de wandeling was een boerderij waar waterbuffels werden gekweekt voor de slacht. Roos had hier al eens eerder vlees ingeslagen en wist nu weer de moeizame, moderne procedure te volkeren om de onbemande winkel binnen te komen en vlees te bemachtigen en af te rekenen. Bij vertrek kwamen we nog in gesprek met de jonge boer van het bedrijf.

We liepen verder naar Diepenveen en namen daar de bus naar Deventer. Daar scheidden onze wegen.

Boerenkool met buffelvlees

Roos had voor het eten van vanavond boerenkool met gesudderd buffelvlees bedacht. Aangezien ze mijn kunde voor het braden van vlees en vooral het bereiden van jus daarbij hoogacht, gunde ze mij de eer om dat deel van de maaltijd  toe te bereiden. De boerenkool trok ze vers uit de tuin zodat we die binnen het uur in konden laten treden; verser kan niet!

Hier en daar heb ik op aanwijzing van Roos stukken van de tuin omgespit, zaaiklaar gemaakt. Daarbij werd een reeds uitgegroeide meikever wakker gemaakt, Roos maakte er een foto van en daarna heb ik hem weer toegedekt: "nog even wachten vriend!", fluisterde ik hem toe. Het is nog maar Maart!

Broedtijd!

Met de trein van 9.30 naar Harderwijk en met een krappe overstap gelukkig bus 104 naar de Zwarte Boer gehaald. Op voor de bekende wandeling door "Wolvenland", het noordelijk deel.van de Veluwe met het Hulshorsterzand. Het was een fantastische wandeldag, misschien wat fris, maar redelijk zonnig en vooral stil, geen wind. Vogels alom en tot mijn grote genoegen stroomde er behoorlijk wat water door de Leuvenumse beek. Het herstel van de beek in oude glorie heeft gewerkt, de kanalisering is deels tenietgedaan door zand in de beek te storten zodat zij ondieper is geworden, bochten zij hersteld en daarmee het grondwaterpeil verhoogd. Goed werk van natuurmonumenten.

Overigens niets gemerkt van de aanwezigheid van wolven.

Aangekomen bij het Hulshorster zand bleek dat het terrein niet mocht worden betreden vanwege de broedtijd. Het was opvallend dat ik geen roodborsttapuit of boomleeuwerik gehoord had, dat zijn - zeker in deze tijd - de luidruchtige vogels van dit soort gebieden. Er zijn echter geen of nauwelijks insecten die zij als voedsel nodig hebben. Droef hoor.

Ik trok mijn plan en besloot via Hulshorst aan de andere kant van het spoor naar Njnspeet te wandelen. Een nieuw wandelgebied dat mij niet tegenviel.

Finland en zo

Wanneer verwanten of vrienden van mij naar verre oorden gaan vraag ik steeds of zij mij foto's willen sturen. Dat deed ik zelfs al voor de tijd van WhatsApp. Zo kreeg ik zo'n 25 jaar geleden op mijn verzoek 3 CD's vol met foto's van een 3 weekse reis door IJsland en onlangs nog uitgebreide reportages van Japan, Slovenië, Nieuw Zeeland, Lesbos, Gulbenkian museum en de VS. En dan nu uit Finland waar tot mijn verbazing volop sneeuw ligt en dan prachtige natuurfoto's. Geeft een goede indruk en nu ik bejaard ben heb ik ook min of meer het gevoel dat ik daar een beetje ben geweest. Leuke extraatjes dankzij m'n uitgebreid netwerk van vrienden en familie.

Robbenoordbos met broer Jan

Was een gezellige dag met m'n broer en schoonzus. Vanmorgen met de trein naar Hoorn en daar stond Jan al klaar met zijn fraaie bolide. Ach, we spreken elkaar niet veel, maar alsof je elkaar de vorige dag nog zag pak je de draad weer op. Uit de chat begreep ik pas dat hij last van z'n voet had gehad, maar dat was nu over en dat hij mij gezegd had dat hij niet naar Texel wilde was geen excuus maar hij is echt kouwelijk geworden. Ik moest bekennen dat ik dit ook eigenlijk voor het eerst last had van koude voeten tijdens het wandelen en bij het slapen gaan har har. "We worden oud broer", zeiden we in koor.

Thea verwelkomde me, altijd fijn om haar weer te zien, we kennen elkaar ruim 50 jaar, vorig jaar vierden ze hun bruiloft. Gezellig bij de koffie wat bijpraten en over de last van de ouderdom, tja dat krijg je. Vandaag was onze nicht 81 geworden, hoort ook bij de club van oudere ouderen (gemunt door Koot en Bie).

Jan en ik maakten een wandeling in het Robbenoordbos, de plek waar mijn twee broers vaak kwamen met onze vader in zijn laatste weken. Vader is altijd een vast gesprekspunt, de oude pater familias heeft veel voor ons betekend. Mijn broers missen hem nog steeds, ik denk veel aan hem, hij zit altijd nog een beetje op m'n schouder. 

Weer lid van de bieb

Enkele maanden geleden wilde ik weer eens lid worden van de openbare bibliotheek in de gemeente. Voelde me een beetje ongemakkelijk, ik las regelmatig de krant aldaar en verschillende tijdschriften, dan moet je toch wat bijdragen. De dame achter de balie zei dat ik boete, ze kon me een gratis proefabonnement aanbieden en daar heb ik gebruik van gemaakt. Was inmiddels verlopen, ik had er weinig gebruik van gemaakt. Maar vandaag heb ik een standaard abonnement afgesloten en weer eens diverse tijdschriften, waaronder HP/de Tijd doorgebladerd en wat gelezen, waaronder een lief interview met Francis van Broekhuizen, inmiddels BN'er. Wij kennen haar al van voor die tijd en mogen haar erg graag. Daarom stuurde ik een foto van het artikel naar Roos zodat ze het ook kan lezen ergens in een openbare bibliotheek. Goeie instelling hoor, kom al m'n hele leven in bibliotheken, daartoe gestimuleerd door, wie anders, m'n vader.

Een demonstratie en het Singermuseum

Vanmorgen maakte ik een dagplan, eerst naar de Koopman de groentewinkel en naar de zuivelboerderij en smiddags naar het Singer museum. En dat plan heb ik ten uitvoer gebracht.

Een beetje onhandig met het plannen van de reis miste ik de overstap op station Baarn. Nou had ik in de trein al kennis gemaakt met een aantal studenten die op weg waren naar Baarn voor een tegendemonstratie vanwege een NVU demonstratie. Nou kon ik met het bekijken en vooral horen vanuit de verte het spektakel gebruiken als tijdverdrijf om de onbepaalde overstaptijd te vullen.

Een uur te laat met m'n wat overbodige tijdslot mocht ik zonder probleem van de tentoonstelling in het museum genieten. Het was ouderwets stil en rustig, heerlijk gewoon zonder dat gekakel dat tegenwoordig vaak wordt gebezigd in musea De getoonde werken waren zeer de moeite waard, met name in de eerste zaal. Het waren werken van de twee post-impressionistische zgn. intimisten, Henri le Sidaner & Henri Martin.

Misschien wat veel tuinzitjes maar ook zeer intieme momenten van moeder en kind in het veld aan het oogsten en een schitterend uitgevoerd vrouwlijk naakt. 

Zeer de moeite van een bezoek waard die twee Franse schilders met de zelfde voornaam, zij waren goede vrienden. Van beiden was ook een fraaie in brons gegoten kop opgesteld.

Verder ook werk van Nederlandse schilders, veel van Jan Sluijters, Leo Gestel en Charlie Toorop om een stel bekende te noemen.

Een prachtig vormgegeven schilderij met titel "Baucis en Philemon" vond ik zo schattig.

Tevreden keerde ik huiswaarts en scoorde nog een bakje kibbeling op de markt en kwam in gesprek op het bankje bij de bushalte.

Eerst naar de Hanos

Mariska had me al enkele weken geleden gevraagd of ik vandaag tijd had omdat ze een vrije dag had. Meestal gaan we dan samen naar de Hanos, vinden wij beiden een uitje met culinair randje. Uiteindelijk moest zij toch in de ochtend aan de slag en stelde ik voor om het anders te doen. Zo ging ik vanmorgen eerst naar de Hanos en kocht foie gras de canard voor Mariska en spekkoek voor de meisjes. Mariska pikte me op bij station Oss en om een uur of twaalf zaten we genoeglijk in de tuin van de meegenomen eendenlever te snaaien met wat worst en koffie. Gezellig bijgepraat tot even na twee uur de dametjes uit school kwamen. Lekker snaaien van de Spekkoek van de Hanos en gek doen met opa. Was heel genoeglijk. 

Nee, niet naar "de Zwarte boer"

Roos had mij gevraagd of ik vandaag met haar aan de wandel wilde. Ik stelde voor om dan "een zwart boertje" te doen, dat is de mij zo vertrouwde wandeling van bushalte "de zwarte boer" naar Nunspeet via het Hulshorster zand. We zouden elkaar ontmoeten in Harderwijk, maar het zou anders lopen.

Terwijl ik incheckte ging eerst de piep van WhatsApp en direct ook de telefoon, Roos: "m'n trein rijdt niet!", de trein de andere richting wel, snel alternatief bedacht en zo ontmoetten we elkaar op station Klarenbeek. Roos had intussen een nieuwe track gemaakt naar station Twello. Die hebben we met plezier gelopen. Ik had linzensoep bij me en die heeft ze zich goed laten smaken. Verder een genoeglijke wandeling door het Gelderse landschap, geen klimwerk dit keer.

Vroege bloei in het Savelsbos

Het Savelsbos bij Sint Geertruid in Zuid Limburg wordt beschouwd als het meest natuurlijke bos in Nederland. Tal van inheemse bomen zijn hier nog in redelijke getale aanwezig waar ze in de rest van het land zeldzaam zijn. Maar waar ik altijd bij mijn frequent bezoek aan dit bos wordt getroffen betreft het vooral de bloeiende planten en daar is het Savelsbos goed in voorzien. Vandaag wilde ik eens de vroege bloeiers bekijken en dat werden voor mijn niet overmatig grote kennersblik de bosanemoon, het speenkruid, en maarts viooltje als de meest voorkomende. De sleutelbloem zag ik slechts eenmalig en helemaal aan het eind van m'n wandeling een ferme bos maagdenpalm.

De daslook stond volop te pronken met haar scherp smakende bladeren. Zal wel binnenkort het hele bos opfleuren met haar witte bloesem.

Was ik begonnen bij de bushalte Vendelstraat daar eindigde ik bij de bushalte "splitsing" en met de buurtbus naar station Eijsden met een prima aansluiting op de trein. Zat ik vanmorgen om 6 uur al jn de bus daar was ik rond 16 uur alweer thuis. Nog wat boodschappen gedaan en savonds nog vergadering met de mannen van PRIAMOS het genootschap van voormalig spermadonoren. Daarna als een blok in slaap gevallen.

Filosofen beek

We ontmoetten elkaar bij het busstation van Nijmegen. Roos had in Komoot een track gemaakt doorhet fraaie, heuvellandschap bij Berg en Dal met de Duivelsberg als hoogste punt. Een heel bijzonder landschap dat sterk aan Zuid Limburg deed denken. Het was veel sterk klimmen en dalen en er was zelfs een piepklein beekje, de "Filosofenbeek" genoemd. Op de foto staat Roos op het bruggetje van dit schilderachtige minibeekje.

Veel bankjes waren er niet, we aten de linzensoep en de bammetjes, zittend op gevulde bomen.

Na 11 km zochten we een bushalte (Canadese begraafplaats) en met een buurtbusje naar Groesbeek en overstap terug naar Nijmegen. Was een fijne wandeldag geweest en dit gebied noodt tot meer!

Winterjas

Daar hangt hij te luchten, m'n dikste, warmste winterjas, meestal te dik om tijdens het wandelen te dragen. De afgelopen dagen met die koude noordenwind moest hij er toch echt aan geloven, maar vandaag toch voor het laatst. 

De temperatuur vertoont een zaagtandverloop, 's-morgens ijzig koud maar met die warme zonnestralen vanwege het hoge CO2 gehalte van de atmosfeer wordt het 's-middags behoorlijk warm. 

Overigens heb ik tijdens de koude avonden zonder bezoek ook de winterjas aangedaan in plaats van de CV in te schakelen, dat deed ik eigenlijk slechts wanneer Roos er was, voor z'n tweeën liet ik de CV graag "loeien".

Door het Spanderswoud

Vele jaren geleden hoorde ik voor het eerst over het Spanderswoud. Dat was in de tijd dat Lien en ik nog op de Overtoom woonden, althans regelmatig spraken met de toenmalige hospes en hospita waarvan we een tochtige zolderkamer huurden. Zij gingen graag wandelen in "de Franse kamp" en ook in het Spanderswoud. En nu had ik van Komoot een rondwandeling opgepikt vanuit Bussum Zuid die mij uitnodigde om dit gebied te verkennen, naar ik dacht, voor het eerst. Overigens kwam ik tekens tegen van het Trekvogelpad en die heb ik volledig gelopen zonder bewust te zijn dat het hier ging om dat beroemde Spanderswoud. Na een middelmatige aanloop belandde ik in wonderschoon gebied met waterpartijen en fraaie parkachtige delen van Natuurmonumenten. Het Spanderswoud stelde zeker niet teleur!

Donderberg, Leersum

Op Komoot vond ik een paar aantrekkelijke rondwandelingen hier bij mij in de buurt waaronder eentje in de buurt van Leersum, een wandeling door een stuk heuvelrug. De foto's die bij de wandeling waren geplaatst trokken mij positief en de track kwam vlakbij een vanuit Bilt goed bereikbare bushalte, bus 50 4 keer per uur, halte Hoogstraat. Daar was ik binnen drie kwartier vanuit de flat en liep ik al snel over onverharde paden door een almaar fraaier wordend landschap en na een eerste smal bruggetje over en langs verrassend mooie waterpartijen. Bij een aantrekkelijk bankje schonk ik mij een beker BBsoep in uit de thermosfles en at ik een sinaasappel. En toen weer verder, onverwacht via achterafpaadjes weer bij de grote weg met bushalte Donderberg, ook bus 50. Maar de wandeling ging verder en nu door sterk geaccidenteerd bosgebied. Uiteindelijk weer bij bushalte Hoogstraat. Met een zeer tevreden gevoel weer terug naar bushalte KNMI waar m'n fietsje trouw stond te wachten. Morgen naar Bussum Zuid en het Spanderswoud.